Το φάντασμα της Δημοκρατίας

Οι κύριοι άξονες πάνω στους οποίους στηρίζεται η ηθική του είναι οι επόμενοι 4:

Ένα δεύτερο σημείο στο οποίο επιμένει ο Δημόκριτος είναι η κατάλληλη στιγμή επέμβασηςη εκτέλεσης μιας ενέργειας προκειμένου να έχουμε το καλλίτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Η άκαιρη και παρακινδυνευμένη ενέργεια μπορεί να έχει τραγική κατάληξη, ακόμα και αν η ενέργεια αυτή είναι ορθή και πηγάζει από την άσκηση αναγνωρισμένου δημοκρατικού δικαιώματος, όπως της θαρραλέας και ειλικρινούς έκφρασης γνώμης μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου.

Η Σοφία

Η σοφία, για το Δημόκριτο, δεν είναι απλά η απόκτηση πολλών γνώσεων, αλλά κυρίως η επίγνωση των πρώτων αρχών και αιτίων δηλαδή η αναγωγή του νου πέρα από τα φαινόμενα και η αναζήτησητης αφετηρίας και του νομοτελειακού καθορισμού όσων συμβαίνουν και υπάρχουν στον κόσμο.

Γνώρισμα αυτού που προοδεύει στο επίπεδο της αρετής δεν είναι μόνο όταν δεν κοινοποιεί την βοήθεια ή την ευεργεσία του σε κάποιο συνάνθρωπό του, αλλά ακόμα και όταν καταθέτει μια δίκαιη ψήφο μέσα σε πολλές άδικες ψήφους ή αρνείται επίμονα μια αισχρή συνάντηση συναλλαγής με κάποιον πλούσιο ή κάποιον άρχοντα, ή όταν περιφρονεί τη δωρεά του.

Η αρετή εκφράζεται με τη σθεναρή υποστήριξη της δικαιοσύνης, την απόρριψη ανήθικωνπροτάσεων, την περιφρόνηση ευνοιοκρατικών προσφορών, την ανδρεία, και την απόκρουση πειρασμών.

Η φιλονικία

Οι φιλονικίες των ανθρώπων ελέγχονται ως ανόητες από τον Δημόκριτο διότι ο καθένας, ασχολούμενος με ότι βλάπτει τον αντίπαλο, δεν βλέπει το δικό του συμφέρον. Αυτό συμβαίνει επειδή το αίσθημα εκδίκησης τυφλώνει τον άνθρωπο και δεν αντιλαμβάνεται ότι πολλές φορές ενεργεί αντίθετα και προς το δικό του συμφέρον. Η αλληλοβοήθεια μεταξύ των ανθρώπων μιας κοινωνικής ομάδας για τον Δημόκριτο θεωρείται καθήκον αναμφισβήτητο. Όμως η ευεργεσία προς τους έχοντες ανάγκη πρέπει να γίνεται αυθόρμητα με καλή διάθεση και όχι με σκοπιμότητα έναντι κάποιας ανταπόδοσης.

Η δικαιοσύνη

Δικαιοσύνη είναι να κάνεις αυτό που υποδεικνύει η αρετή, και αδικία το αντίθετο. Η δικαιοσύνη δεν επιβάλλεται με τη βία αλλά πρέπει να πηγάζει από την ηθική συνείδηση του ατόμου. Η αποφυγή άδικων ενεργειών λόγω φόβου ή αδυναμίας δεν συνεπάγεται την αγαθότητα.

Η συμπεριφορά των αρχόντων

Όσον αφορά την συμπεριφορά των αρχόντων σε μια Δημοκρατία ο Δημόκριτος αναφέρει: Ο ευσυνείδητος άρχων δεν χρειάζεται να επαινείται, εφόσον πράττει απλά το καθήκον του . Για το λόγο αυτό δεν θα πρέπει να ενδιαφέρεται για τιμές και δόξες.

Οι τιμές και οι δόξες όταν προέρχονται από έντιμους ανθρώπους μπορούν να γίνονται αποδεκτές από τον άρχοντα με μετριοφροσύνη χωρίς όμως να είναι και απαραίτητες. Όταν όμως υποκρύπτουν ιδιοτέλεια πρέπει να αποφεύγονται συστηματικά, ασχέτως αν ο άρχοντας δεν προτίθεται να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Η αποδοχή των τιμών κάνει τον άρχοντα να φαίνεται ευχάριστος στους κόλακες, μειώνει όμως το κύρος του και δίνει την εντύπωση μεροληπτικής συμπεριφοράς.

Οι συνετοί άρχοντες δεν επηρεάζονται στη συμπεριφορά τους από τις αποδιδόμενες τιμές και τους επαίνους . Αντίθετα οι κακοί όταν έρχονται στην εξουσία, όσο περισσότερο ανάξιοι είναι για αυτήν, τόσο περισσότερο παραφουσκώνουν από αφροσύνη και θρασύτητα.

Οι κακοί αυτοί άρχοντες για να καλύψουν την αναξιότητά τους και για να δείξουν ότι ενδιαφέρονταιγια την καλλίτερη επίλυση των προβλημάτων της πολιτείας, χρησιμοποιούν την ρητορική τους δεινότητα.

Έτσι εμφανίζονται στα μάτια του κόσμου σαν ικανοί να αντιμετωπίζουν όλες τις καταστάσεις , ενώ στην πράξη δεν κάνουν απολύτως τίποτα, ή κάνουν τα αντίθετα από όσα λένε.

Όταν οι άρχοντες είναι ανάξιοι, επιφέρουν πλείστα κακά στους πολίτες των οποίων τη ζωή κάνουν δυσχερή και αφόρητη.

Ο φόβος

Το τυραννικόκαθεστώς επιβάλλεται δια του φόβου. Όμως ο φόβος απεργάζεται την κολακεία προς τους ισχυρούς, η οποία όμως δεν περιέχει αισθήματα αφοσιώσεως και ευγνωμοσύνης.

Ο φόβος κάνει τους πολίτες να μην αντιδρούν φανερά στον τύρρανο αλλά η εσωτερική τους ασυμφωνία δημιουργεί ανώμαλες καταστάσεις που φθάνουν μέχρι την εξέγερση..

Ο Δημόκριτος τονίζει ότι μια τέτοια εμφύλια σύγκρουση είναι συμφορά και για τις δύο παρατάξεις διότι τόσο οι νικητές όσο και οι ηττημένοι έχουν υποστεί εξ ίσου μεγάλη καταστροφή.

Η Δημοκρατία

Ο Δημόκριτος διακηρύσσει την πίστη του στο αγαθό της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας λέγοντας, Η πενία μέσα σε ένα δημοκρατικό καθεστώς είναι τόσο προτιμότερη από την ονομαζόμενη ευημερία που παρέχουν οι δυνάστες, όσο προτιμώμενη είναι η ελευθερία από τη δουλεία.