Ο ναύτης Στ. Παπαδάκης που έβαλε «βέτο» σε ΝΑΤΟϊκή αποστολή

«Να με φιμώσουν ήθελαν, απομονώνοντάς με πολιτικά. Και το πέτυχαν με την απόσπασή μου σε βοηθητικό πλοίο, που το πλήρωμά του δεν ξεπερνάει τα 7 άτομα, αλλά δε θα σταματήσω ποτέ να αγωνίζομαι και να ζητάω να μην υπάρχει καμιά εμπλοκή του Πολεμικού Ναυτικού της χώρας μας στις ασκήσεις και στις όποιες στρατιωτικές επιχειρήσεις των νατοϊκών δυνάμεων», είπε στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” ο ναύτης (στρατεύσιμος δίοπος μηχανικός – Τ/ΜΗΧ) Σταύρος Παπαδάκης.

Ο Ηρακλειώτης στρατεύσιμος στο Πολεμικό μας Ναυτικό τιμωρήθηκε επειδή “τόλμησε” την περασμένη Πέμπτη να ζητήσει ακρόαση υπάρχου στη φρεγάτα “Ναβαρίνον”, όπου υπηρετούσε, για να εκφράσει την άποψη ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν καμιά δουλειά να “φοράνε” την αιματοβαμμένη σημαία του ΝΑΤΟ και να συμμετέχουν στις ασκήσεις του!

Τον Ιανουάριο απολύεται ο Σταύρος Παπαδάκης και θα συνεχίσει τη ζωή του έξω από το στράτευμα.

Αλλά δεν έχει σκοπό ούτε μέχρι να πάρει το χαρτί – όπως λέει στην εφημερίδα μας – να κλείσει το στόμα του (πάντοτε κάνοντας χρήση των δικαιωμάτων του στο Ναυτικό) μπροστά στη συνεχιζόμενη εμπλοκή της χώρας μας σε νατοϊκές επιχειρήσεις.

Μάλιστα, ήταν και ο ίδιος ένας από τους στρατεύσιμους που διαδήλωσαν τις προηγούμενες μέρες στην Αθήνα για να τιμήσουν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, υπό το σύνθημα «οι στρατιώτες είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά».

«Με απομόνωσαν λόγω του σάλου»

Ο Σταύρος Παπαδάκης θεωρεί ότι η απόσπασή του έχει περισσότερο σχέση με το δημοσίευμα του “Ριζοσπάστη” την επομένη της αναφοράς του, αφού φαίνεται πως στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, ίσως και σε επίπεδο υπουργείου Ενόπλων Δυνάμεων, θορυβήθηκαν από τη δημοσιοποίηση του θέματος και επιχείρησαν να αποτρέψουν το ενδεχόμενο να ξεκινήσει συζήτηση ευρύτερης κλίμακας για την εμπλοκή της Ελλάδας στις νατοϊκές επιχειρήσεις.

Ο ναύτης, συγκεκριμένα, το πρωί της περασμένης Πέμπτης βγήκε στην αναφορά για να δηλώσει ότι διαφωνεί με τη συμμετοχή της φρεγάτας σε νατοϊκή αποστολή στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, με τελικό προορισμό τη Χάιφα του Ισραήλ!

Μιλώντας στη “Νέα Κρήτη” , ο Σταύρος Παπαδάκης περιέγραψε το γεγονός ως εξής: «Εγώ βγήκα αναφορά υπάρχου. Ζήτησα ακρόαση υπάρχου. Και κατέθεσα την αντίρρησή μου στη συμμετοχή της φρεγάτας στην επιχείρηση του ΝΑΤΟ. Και σε αυτό το πλαίσιο, ζήτησα να προωθηθεί η αντίρρησή μου όσο πιο ψηλά στην ιεραρχία γίνεται, και την Παρασκευή βγήκε η συνέντευξή μου στον “Ριζοσπάστη”, όπου έλεγα τα ίδια που είχα πει και μέσα στο πλοίο. Ότι, δηλαδή, δεν έχουμε καμία δουλειά να συμμετάσχουμε σε νατοϊκές ασκήσεις και ότι μας προσβάλλει τόσο τους στρατεύσιμους, όσο και τους μόνιμους το να πηγαίνουμε σε ασκήσεις και επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και να φοράει το πλοίο την αιματοβαμμένη σημαία. Και από ’κει και πέρα, με το που βγήκε η συνέντευξη την Παρασκευή, μου ανακοινώθηκε το μεσημέρι της ίδιας ημέρας ότι με στέλνουν με απόσπαση σε άλλο πλοίο, ώστε να μη συμμετάσχω στη συγκεκριμένη άσκηση.

Βέβαια, δε μου το είπαν έτσι. Μου είπαν ότι απλά παίρνω μια απόσπαση, χωρίς να μου πουν ότι είναι για τιμωρητικούς λόγους. Αυτοί υποστηρίζουν ότι δεν είναι για τιμωρητικούς λόγους, αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη. Το πλοίο έχει τεράστιες ανάγκες από ανθρώπινο δυναμικό για το ταξίδι για το οποίο προετοιμαζότανε και θα μπορούσε να μην είχε γίνει αυτή η απόσπαση»…

Ο Ηρακλειώτης ναύτης δηλώνει πεπεισμένος πως «ο στόχος ήταν πολιτικός, κυρίως. Να με απομονώσουν από το υπόλοιπο πλήρωμα. Να μην ανοίξουν οι συζητήσεις σχετικά με τη συμμετοχή του πλοίου στη νατοϊκή επιχείρηση και αυτό νομίζω πως το πέτυχαν με το να με στείλουν εδώ που με έστειλαν. Η απόσταση είναι σε βοηθητικό πλοίο, με 7 άτομα πλήρωμα όλοι κι όλοι. Ο στόχος τους ήταν καθαρά να μην έρχομαι σε επαφή με το μόνιμο προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού, ώστε να μην ανοίξει συζήτηση μέσα στο Σώμα για τη συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων και του Πολεμικού Ναυτικού ιδιαίτερα στις νατοϊκές ασκήσεις, που έχουν καταλήξει πλέον να είναι και καθημερινό φαινόμενο»…

Πόσο “πάνω” όμως έχει φτάσει η υπόθεσή του; Ο Σταύρος Παπαδάκης δε γνωρίζει αν το “θέμα” του έχει φτάσει ακόμα και σε επίπεδο υπουργείου Ενόπλων Δυνάμεων ή και ΝΑΤΟ. Λέει όμως ότι επίσημα ο κυβερνήτης τον ενημέρωσε ότι θα μεταφέρει το αίτημά του στο Αρχηγείο Στόλου. Αν έχει πάει και πιο πάνω, ο ίδιος δεν μπορεί να το γνωρίζει. «Εάν πρόκειται για παρέμβαση του ΝΑΤΟ, ή από το υπουργείο το δικό μας, δεν μπορώ να το γνωρίζω. Σίγουρα όμως ήτανε μια καθαρά πολιτική απόφαση το να με βγάλουν απ’ το πλοίο και να με απομονώσουν πολιτικά. Να με φιμώσουν»…

Ο ίδιος μάλιστα τονίζει ότι έχει παίξει σημαντικό ρόλο η δημοσιότητα του θέματος μέσω του “Ριζοσπάστη” αρχικά.

«Προσπάθησαν να κρατηθεί πίσω από “κλειστές πόρτες” η αναφορά μου. Και το λέω αυτό διότι ήταν η δεύτερη φορά που έβγαινα αναφορά ζητώντας ακρόαση υπάρχου. Την πρώτη φορά κατάφεραν να κρατήσουν χαμηλούς τους τόνους. Τη δεύτερη φορά δεν το πέτυχαν αυτό. Άνοιξε ακόμη μεγαλύτερη συζήτηση. Και ουσιαστικά, για να μην ανοίξει ακόμη μεγαλύτερη συζήτηση, με έβγαλαν από τη φρεγάτα», τόνισε.

 «Πρέπει να έχουμε δικαίωμα άποψης μέσα στο στράτευμα»

Όσο για τη λογική ότι «όταν είσαι φαντάρος εκτελείς διαταγές άνευ αντιρρήσεως», ο Σταύρος Παπαδάκης λέει: «Οι μόνιμοι, όπως και οι φαντάροι, πρέπει να έχουμε τα πολιτικά μας δικαιώματα. Πρέπει να έχουμε το δικαίωμα του λόγου και της άποψης μες στο στράτευμα. Η αντίρρησή μου ήταν ότι δεν έχει δουλειά ο Ελληνικός Στρατός να πηγαίνει να ανακατεύεται σε ξένες χώρες και να επεμβαίνει κάτω από τη σημαία του ΝΑΤΟ ή ακόμα και με την ελληνική σημαία. Η δουλειά του Ελληνικού Στρατού είναι μέσα στα σύνορα της χώρας. Αυτό δε νομίζω, δηλαδή, ότι είναι ανυπακοή. Και όταν μου ανακοινώθηκε η απόσπασή μου, ζήτησα πάλι ακρόαση υπάρχου και είπα “δεν επιθυμώ να απομακρυνθώ από το πλοίο”. Και ότι επιθυμώ να συμμετάσχω στην άσκηση. Η διαφωνία μου ήταν στη συμμετοχή του πλοίου. Εξάλλου, δε θα έκανε τη διάφορα η μη δική μου συμμετοχή στην άσκηση. Όμως, η μη συμμετοχή του πλοίου του Πολεμικού Ναυτικού σε νατοϊκές ασκήσεις και επιχειρήσεις είναι αυτή που θα κάνει τη διαφορά».

Όσο για την άποψη ότι όλες αυτές οι αντιδράσεις, τόσο του εν λόγω ναύτη όσο και άλλων φαντάρων σήμερα, εκπορεύονται από μια πρακτική του ΚΚΕ, ο Σταύρος Παπαδάκης απαντά: «Εγώ πάλευα μέσα από το σωματείο μου πριν πάω φαντάρος. Θα παλεύω και μετά που θα τελειώσω τη θητεία μου. Είναι προσωπικές απόψεις βαθιά ριζωμένες και δε χρειάστηκε καθοδήγηση από κάποιο κόμμα για να βγω σε αυτή την αναφορά. Και μετά τις 7 Ιανουαρίου, που θα απολυθώ, θα συνεχίσω να βρίσκομαι στους δρόμους και να αγωνίζομαι, όσο θα υπάρχουν προβλήματα»…