Ατυχώς, οι ‘προσεγγίσεις’ των πνευματικών μυστηρίων της ζωής (…) εκ μέρους του Θεού και των ανθρώπων -ακόμα και αυτών που δηλώνουν ότι είναι ‘του Θεού’- ΔΕΝ συμπίπτουν ποτέ…! Αυτό τεκμαίρομαι σήμερα με λύπη, έχοντας δεχθεί από το πρωί αρκετά «ΓΙΑΤΙ…;» σκανδαλισμού (για δήθεν ‘κατάφορες αδικίες’ του Θεού στον κόσμο…), από αναγνώστες της φτωχής μου χθεσινής ανάρτησης.
Όμως, πρέπει να παραδεχτούμε έντιμα και ταπεινά… ότι, για όσα μυστήρια εκτυλίσσονται ΕΞΩ από εμάς… δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα: «Εν οίδα… ότι ουδέν οίδα!» (Φιλόσοφος Σωκράτης), δηλ. «Ένα γνωρίζω καλά… ότι δεν γνωρίζω τίποτα!». Ακόμα και για όσα μυστήρια συμβαίνουν ΜΕΣΑ μας… πάλιν απειράκις ελάχιστα γνωρίζουμε! Μια απέραντη Μακροκοσμική πραγματικότητα αγνώστων μυστηρίων περιβάλλει τον περατό μας μικρόκοσμο… και, παρά ταύτα, υιοθετούμε τα δύο παιδαριώδη ‘δόγματα’, του ‘ξερόλα’ (όλα τα ξέρω) και του ‘μπορόλα’ (όλα τα μπορώ), εφαρμόζοντας το εγω-κεντρικό ευφυολόγημα «Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μου… τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα!», των εφήβων.
Είναι κατόρθωμα υψηλής νοημοσύνης, να θελήσουμε να ελευθερωθούμε από την θλιβερή ‘δοκησισοφία’ μας, για να δυνηθούμε να πετάξουμε στον ουρανό της Θεϊκής γνώσης και σοφίας… αδέσμευτοι από προσωπικές μας ‘βεβαιότητες’ και ‘σιγουριές’, με ταπεινή αυτογνωσία αγνωσίας… μπροστά στα μυστήρια του Θεού, που έπλασε μεγαλοφυώς και διακρατεί ευτάκτως σε αρμονία όλα τα σύμπαντα!… Και τότε, όταν το κατορθώσουμε αυτό, θα μπορούμε να βλέπουμε πίσω από τα απατηλά φαινόμενα… τα εκπληκτικά μυστικά δρώμενα της Θεϊκής Αγάπης…!
Προς επίρρωση των ανωτέρω, θα μεταφέρω μια ανάμνηση που κομίζω από συναπάντημά μου -προ τεσσαρακονταετίας- με τον Άγιο Παΐσιο: Είχαμε πάει με μια παρέα συμφοιτητών στο Ασκηταριό του, και μεταξύ άλλων του είχαμε θίξει, με ‘προσβεβλημένο’ το «αίσθημα της δικαιοσύνης» μέσα μας, την αδικία που η υποτιθέμενη Αγάπη Του επέτρεψε να γίνει: να σφαγούν δηλ. από τον Ηρώδη, αντί για τον Χριστό, 14.000 βρέφη άρρενα «από διετούς και κατωτέρω… εν Βηθλεέμ και εν πάσι τοις ορίοις αυτής» (Ματθ. 2, 16), ζητώντας από τον Άγιο εξηγήσεις…!
Ο Άγιος του Θεού μας άκουγε χαμογελαστά να γκρινιάζουμε σκανδαλισμένοι… και, όταν ολοκληρώσαμε την περί δικαίου ‘υπερασπιστική διάλεξή’ μας για τα αδίκως σφαγμένα βρέφη… απάντησε: «Αλήθεια, παληκάρια;! εκεί ‘σφήνωσε’ το μυαλό σας;! Αυτό βλέπετε… εσείς;! 14.000 ανθρώπινα σφαχτάρια… που χάθηκαν άδικα και δεν πρόλαβαν να ζήσουν…;! Γιατί εγώ, παληκάρια, βλέπω… 14.000 ένδοξα χρυσοφορεμένα και στεφανωμένα αρχοντόπουλα μέσα στην ανέσπερη Φωτοχυσία της Ουράνιας Βασιλείας, να κυκλώνουν τον θρόνο του Θεού και να χαίρονται αιώνια μαζί με τους Αγγέλους και τους Αγίους…!».
…Μείναμε εμβρόντητοι! Αυτό που στα δικά μας μυωπικά μάτια έμοιαζε ως ‘κατάφορη αδικία’… στα τηλαυγή μάτια ενός Αγίου φαινόταν (και όντως ήταν) μια Μεγαλοφυής Οικονομία… και Μεγαλόδωρη Ευεργεσία… του Ευσπλάγχνου Θεού!
Ένας ΚΑΚΟγηρος…
από το Άγιο Βουνό των ΚΑΛΟγήρων
EU GDPR: Χρησιμοποιούμε cookies για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή online εμπειρία. Συμφωνώντας με την χρήση cookies αποδέχεστε την πολιτική χρήσης των δεδομένων σας.