Ομογενείς της Οδησσού: «Είμαστε ενωμένες όλες οι εθνότητες»

Με το που ξημερώνει, καθημερινά, ο Έλληνας ομογενής Ανατόλι Μπουρναζάκι, πιάνει δουλειά στην επιχείρηση οχύρωσης της πόλης Οδησσού που οργανώνει την άμυνά της για ενδεχόμενη -την θεωρούν βέβαιη- επίθεση ρωσικών στρατευμάτων.

Και επιστρέφει στο σπίτι του το βράδυ, όταν τίθεται σε ισχύ η απαγόρευση κυκλοφορίας, που έχουν επιβάλλει οι αρχές. Φυγάδευσε την σύζυγο και τον γιό τους στην πόλη Λβιβ, στην δυτική Ουκρανία και αυτός έμεινε εκεί για να υπερασπιστεί την πόλη του, που είναι και η πόλη των προγόνων του.

“Οι δικοί μου δεν πέρασαν τα σύνορα προς την Ευρώπη, γιατί πιστεύω θα νικήσουμε και όλα θα γίνουν όπως πριν. Θα επιστρέψουν σπίτι”, λέει σε τηλεφωνική επικοινωνία του με το ΑΠΕ ΜΠΕ.

Ήταν 7 μ.μ, και μόλις είχε επιστρέψει από την εθελοντική εργασία: “Αυτές τις μέρες αφιερώνω όλο το χρόνο μου, από τις επτά το πρωί έως επτά το βράδυ, που ξεκινάει η απαγόρευση κυκλοφορίας, στην μεταφορα τροφίμων, φάρμακων, ρούχων στους κατοίκους στις περιοχές του Νικολάεφ και Χερσώνα, που έχουν χτυπηθεί από τους ρώσους στρατιώτες”, λέει και προσθέτει.

“Θα νικήσουμε, δεν γίνεται αλλιώς! Όλοι οι κάτοικοι εργαζόμαστε εθελοντικά για την υπεράσπιση της Οδησσού, προετοιμαζόμαστε πυρετωδώς για τα χειρότερα. Μπορεί να ακούγεται παράδοξο αλλά είμαστε χαρούμενοι, γιατί ξέρουμε το δίκαιο είναι με μέρος μας, ο Θεός είναι μαζί μας!”.

“Είμαστε περισσότερο από ποτέ ενωμένοι τούτες τις ώρες ανεξάρτητα από την εθνικότητα. Έλληνες, Εβραίοι, Αρμένιοι, Γεωργιανοί, Ρώσοι, Μολδαβοί στην Οδησσό, στις δύσκολες στιγμές δηλώνουμε όλοι Ουκρανοί. Κάθε μέρα παρακολουθούμε στα ανοιχτά τα ρωσικά πολεμικά πλοία, που πηγαινοέρχονται ανάμεσα την Οδησσό και την Κριμαία αλλά πιστεύω ότι δεν θα μπορέσουν να μπουν στο λιμάνι”.

Απόγονος Ελλήνων που εγκαταστάθηκαν στην Οδησσό μετά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο, το 1789, ο 49χρονος Μπουρνουζάκι παραδέχεται ότι λίγα πράγματα γνωρίζει για του προγονούς του, αλλά επιμένει πως ξέρει σίγουρα ότι το επώνυμό του παρέμεινε αναλλοίωτο.

“Πολλές φορές, όταν ήμουνα μικρός στο σχολείο, με ρωτούσανε ποιος είσαι; “Είμαι Έλληνας”, απαντούσα και τους φαινόταν περίεργο, γιατί η λέξη “Έλλην” συνδεόταν κατ’ αυτούς μόνο με αρχαιοελληνικούς μύθους. Στην Οδησσό υπήρχε μεγάλη παροικία Ελλήνων, απόγονοι τον οποίων ζούμε και σήμερα σε αυτή την υπέροχη πόλη που την αγαπάμε πάρα πολύ”.

Μολονότι εμφανίζεται αισιόδοξος και αποφασισμένος, είναι στιγμές που κάνει και κακές σκέψεις. “Δεν μπορώ να πιστέψω, ότι η ειρηνική τούτη πόλη, με την μεγάλη ιστορία που αφορά και την ιστορία της Ελλάδας, η Οδησσός, το λίκνο της ελληνικής επανάστασης του 1821, μπορεί να υπέστη καταστροφή!” λέει.

Δύσκολες ώρες, όπως και όλοι οι κάτοικοι της πόλης, βιώνει και ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής της ιατρικής μηχανικής στο πανεπιστήμιο της Οδησσού Βλαντισλάβ Βλαστόπουλος.

“Είμαι γέννημα θρέμμα Οδησσίτης, οι προγονοί μου ήρθαν από την Ελλάδα στον λιμάνι της Οδησσού μετά την Ελληνική Επανάσταση, το 1829. Οι προ-προπαπούδες μου ήταν μεγαλέμποροι με τίτλους ευγένειας, που αγάπησαν αυτόν τον τόπο, την πόλη.

“Όλοι εδώ μέχρι τώρα μπορούν άνετα να λένε, ότι είμαστε “Έλληνες”, “γκραίκοι”, γιατί το μαργαριτάρι της Μαύρης Θάλασσας με πέντε δημάρχους ελληνικής καταγωγής το 19ο αιώνα, σίγουρα απέκτησε και αναλλοίωτο ελληνικό DNA. Σύντομα μάλιστα θα γιορτάζουμε200 χρόνια παρουσίας των Βλαστοπουλέων στην Οδησσό.

“Αν όμως υπάρξουν διωγμοί και μας πιέσουν και θα μας πιέσουν να δηλώνουμε Ρώσοι, θα αναζητήσω καταφύγιο στην Ελλάδα”, είπε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ αποφασισμένος να μην υποκύψει στον εισβολέα.