Βαρθολομαίος: Το Φανάρι, όσο λίγο λάδι και αν του απομείνει, δεν θα πάψει να εκπέμπει φως

Στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι εργασίες της οποίας ξεκίνησαν τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, πριν από πέντε χρόνια, το 2016, αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος χοροστάτησε τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος της Μεγαλωνύμου Κοινότητας Σταυροδρομίου.

Με αφορμή το κεντρικό σύνθημα της Μεγάλης Συνόδου, «εις ενότητα πάντας εκάλεσε», ο Παναγιώτατος επισήμανε ότι αυτή την ενότητα διετράνωσε η Σύνοδος του 2016, παρά την απουσία τεσσάρων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.

“Ηξιώθημεν και εφέτος να έλθωμεν εις τον καλλιμάρμαρον τούτον Ναόν της Παναγίας Τριάδος, έργον και αυτό της ευσεβείας των πατέρων μας, διά να τιμήσωμεν το παράκλητον Πνεύμα και να ακούσωμεν «τι εστιν ευάρεστον τω Κυρίω». Και αυτό το οποίον, υπέρ παν άλλο, μας διδάσκει η σημερινή μεγάλη εορτή ως «ευάρεστον τω Κυρίω» είναι η ενότης. Έχομεν δε το πρότυπον της ιδανικής ενότητος εις τον Τριαδικόν μας Θεόν: τρία πρόσωπα – μία Θεότης. Δι᾽ αυτό ακριβώς και εορτάζοντες σήμερον το Πανάγιον Πνεύμα, το ομοούσιον και ομότιμον και ομόδοξον τω Πατρί και τω Υιώ, εορτάζομεν αυτήν ταύτην την Αγίαν Τριάδα.

Και λέγομεν ότι ενότης είναι το δίδαγμα της εορτής, διότι ο Ύψιστος Θεός, «ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσε». Επαναλαμβάνοντες τους στίχους αυτούς του Κοντακίου της Πεντηκοστής είναι δύσκολον να μη ταξιδεύση η σκέψις και η καρδία μας εις την αγιοτόκον νήσον της Κρήτης, εις το Κολυμβάρι των Χανίων, εκεί όπου συνήλθεν, υπό την προεδρίαν της ημετέρας Μετριότητος, προ πενταετίας, ακριβώς αυτάς τας ημέρας, και συγκεκριμένως την 20ην Ιουνίου 2016, Δευτέραν του Αγίου Πνεύματος, όπως σήμερα, η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, με κεντρικόν σύνθημα την φράσιν «εις ενότητα πάντας εκάλεσε».

Αυτήν την ενότητα διετράνωσεν η εν Κρήτη Σύνοδος, παρά την απουσίαν, κυριολεκτικώς την δωδεκάτην ώραν, τεσσάρων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Αι εκκλησίαι αυταί δεν ετίμησαν την υπογραφήν των, ούτε εσεβάσθησαν τους κόπους των εκπροσώπων των και τας θυσίας δεκαετιών, εις τας οποίας υπεβλήθημεν όλαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι, με πρωτοστα-τούσαν την Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν, την γενναιοδώρως επωμισθείσαν την οικονομικήν δαπάνην του όλου εγχειρήματος.

Παρά ταύτα, η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, θεία χάριτι και ευδοκία, επραγματοποιήθη και αποτελεί ήδη ιστορικόν γεγονός, διά το οποίον καυχώμεθα και δοξάζομεν τον αγαθοδότην Θεόν. Σας προτρέπομεν δε, και από της θέσεως αυτής, να μελετάτε τα σημαντικά κείμενα-αποφάσεις της Συνόδου και να εμπνέεσθε από αυτά, διά να πορεύεσθε εις την ζωήν σας, όπως λέγει και το σημερινόν αποστολικόν ανάγνωσμα, «μη ως άσοφοι, αλλ᾽ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι … συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου»”.

Ο Παναγιώτατος επεσήμανε ότι από την πλευρά του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπάρχει πάντοτε η διάθεση και η πρόσκληση προς όλους για ενότητα και ομοψυχία.

“Από ημετέρας πλευράς υπάρχει όλη η διάθεσις και προσπάθεια, και καλούμεν πάντας, από του ιερού τούτου χώρου και κατά την μεγάλην αυτήν ημέραν της πίστεώς μας, εις ανταπόκρισιν εις την εις ενότητα και ομοψυχίαν κλήσιν της Μητρός Εκκλησίας, η οποία, όπως πάντοτε, έτσι και σήμερα, ευρίσκεται εις την διάθεσιν όλων των απανταχού της οικουμένης τέκνων της. Διότι η διακονία και ο αγιασμός και η σωτηρία αυτών είναι ο λόγος της υπάρξεώς της.

Προς την Μεγάλην Εκκλησίαν, το Πατριαρχείον μας, στρέφονται ευλαβώς και νοσταλγικώς τα όμματα της ψυχής εκατομμυρίων πιστών από ολόκληρον την οικουμένην. Και τούτο, όχι απλώς εκ λόγων συναισθηματικών, αλλά διότι ο Οικουμενικός Θρόνος απέδειξε διά μέσου των αιώνων ότι είναι φάρος τηλαυγής, δυνάμενος να προσφέρη φως, ελπίδα και ανακούφισιν προς πάσας τας κατευθύνσεις, προς πάντας τους ποικιλοτρόπως «κοπιώντας και πεφορτισμένους»”.

Στο σημείο αυτό, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, υπενθυμίζοντας τους λόγους του μακαριστού Πατριάρχου Αντιοχείας Ηλία, ο οποίος, το 1976, σε ομιλία του είχε αναφερθεί εμφατικά στη σημασία και τον ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι το Φανάρι, “όσον ολίγον έλαιον και αν του απομείνη, δεν θα παύση να εκπέμπη φώς και να διακηρύττη την Αλήθειαν προς πάσαν κατεύθυνσιν”.

“Εν τω πνεύματι τούτω, ενθυμούμεθα ζωηρώς τους λόγους του αοιδίμου Πατριάρχου Αντιοχείας Ηλία, ο οποίος, εν έτει 1976, εις αντιφώνησίν του προς τον τότε Ηγούμενον της εν Θεσσαλονίκη Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής των Βλατάδων, είπε, μεταξύ άλλων, και τα εξής αξιοσημείωτα: «Η Εκκλησία δεν είναι εκατομμύρια. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον μας βροντοφωνεί, ακριβώς επειδή έχει μικρόν αριθμόν, ότι η οικουμενικότης είναι δόγμα, είναι πίστις, είναι θεωτική ενέργεια του σαρκωθέντος Λόγου. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον είναι ο λύχνος που καίει και φωτίζει. Φωτίζει το φως της πίστεως και των παραδόσεων».

Και το επιμύθιον μας το λέγει το Πνεύμα της αληθείας και της Αποκαλύψεως, εις την Αποκάλυψιν του Ιωάννου: «Ο έχων ούς ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει ταίς Εκκλησίαις». Όποιος απαισιοδοξεί διά τα καθ᾽ ημάς ενταύθα πράγματα, ακουσάτω τι ο τρίτος τη τάξει Πατριάρχης της Ορθοδοξίας είπε. Οποιος απογοητεύεται, ακουσάτω ποίαν σημασίαν μπορεί να έχη το γεγονός ότι απεμείναμεν εδώ ολίγοι. Είναι άραγε ανάγκη να επαναλάβωμεν με τον ποιητήν ότι οι ολίγοι εις την ιστορίαν εφύλαξαν και πάντοτε φυλάττουν Θερμοπύλες;

Το Φανάρι, όσον ολίγον έλαιον και αν του απομείνη, δεν θα παύση να εκπέμπη φώς και να διακηρύττη την Αλήθειαν προς πάσαν κατεύθυνσιν. Εν τη βεβαιότητι ότι πάντοτε την αλήθειαν λέγει, εμπνεόμενον και διεπόμενον από το σήμερον τιμώμενον Πνεύμα της Αληθείας. Το Φανάριον, όσον ολίγοι και αν απομείνουν οι ακούοντες τι το Πνεύμα λέγει τη Εκκλησία της Πόλεως αυτής, δεν θα παύση να είναι ο λύχνος που καίει και φωτίζει, όπως είπεν ο μακαριστός Αντιοχείας Ηλίας, ο λύχνος που καίει και φωτίζει, είκοσι και ένα αιώνες τώρα, από αυτήν εδώ την Πόλιν, και που θα καίη και θα φωτίζη και εις το μέλλον, πάντοτε από αυτήν την Πόλιν, την έδραν της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας”.

Μιλώντας στους μαθητές του Ζωγραφείου

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Παναγιώτατος απευθύνθηκε σε όλα τα παιδιά της Ομογένειας και ιδιαιτέρως στους μαθητές του Ζωγραφείου, αντιπροσωπεία των οποίων εκκλησιάστηκε σήμερα, μαζί με τον Διευθυντή και καθηγητές του ιστορικού σχολείου.

“Ιδιαιτέρως επιθυμούμεν να ευχηθώμεν πατρικώς εις τους προσφιλείς μαθητάς του Ζωγραφείου, αλλά και εις όλα τα παιδιά της Ομογενείας μας, χαρούμενες, ευλογημένες και ξεκούραστες διακοπές, ώστε να επανέλθουν τον Σεπτέμβριον με υγείαν και φιλομάθειαν διά το νέον σχολικόν έτος. Αγαπητά μας παιδιά, είστε το καύχημα και η κρυφή μας χαρά. Γνωρίζομεν ότι η περυσινή χρονιά υπήρξεν ιδιαιτέρως δύσκολος διά εσάς, και λόγω των περιορισμών οι οποίοι επεβλήθησαν εις την διά ζώσης εκπαίδευσιν, διά την αποφυγήν της περαιτέρω διασποράς του κορωνοιού. Σας συγχαίρομεν ολοκαρδίως, καθώς και τους καλούς και αξίους διδασκάλους σας, υπό την εμπνευσμένην διεύθυνσιν του Εντιμολογιωτάτου Άρχοντος Μ. Ρεφερενδαρίου κ. Ιωάννου Δεμιρτζόγλου, διά το σθένος και την όρεξίν σας για μόρφωσιν και γράμματα. Το Πανάγιον Πνεύμα να σας σκέπη, να σας φωτίζη και να σας καθοδηγή”.