Οικουμενικός Πατριάρχης: Η μεγαλυτέρα δύναμις της Εκκλησίας είναι ο Κύριος

«Διά την Εκκλησίαν του Χριστού δεν υπάρχουν εγκόσμιοι δυνάμεις. Ούτε η έκτασις η γεωγραφική, ούτε τα πλήθη των οπαδών της, ούτε ο υλικός πλούτος, είναι δυνατόν να αποτελούν δυνάμεις διά την Εκκλησίαν του Χριστού. Η μεγαλυτέρα δύναμίς της είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Και ούτος εσταυρωμένος», υπογράμμισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στην ομιλία που πραγματοποίησε, μετά τη Θεία Λειτουργία, στην οποία χοροστάτησε, σήμερα, για την εορτή της Συνάξεως των Αγίων Αποστόλων, στον πανηγυρίζοντα φερώνυμο Ιερό Ναό στο Φερίκιοϊ. Με τα λόγια αυτά ο Παναγιώτατος απάντησε σε όλους όσοι λησμονούν αυτή την αλήθεια και ονειρεύονται, όπως είπε, το Οικουμενικό Πατριαρχείο «κάπου εις το εξωτερικόν, ως ένα Βατικανόν της Ορθοδοξίας, με κοσμικήν αίγλην και δύναμιν».

Στην ομιλία του επισήμανε ότι η ζωή και η πορεία της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, μέσα στους αιώνες, μοιάζει με εκείνη των Αποστόλων.

«Με την δύναμιν του Εσταυρωμένου Κυρίου της, η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία επέζησε τόσων και τόσων δυσχερεστάτων στιγμών του ιστορικού της βίου, έδωκε την καλήν μαρτυρίαν εν τω κόσμω και εθαυματούργησε, διαφυγούσα ”κινδύνους εκ γένους, κινδύνους εξ εθνών, κινδύνους εν ψευδαδέλφοις”. Πόσον ομοιάζει η ζωή και η πορεία της διά μέσου των αιώνων με την ζωήν των Αποστόλων, όπως την ακούσαμε σήμερα εις το Αποστολικόν ανάγνωσμα, μέρος του οποίου επαναλαμβάνομεν: ”Ο Θεός ημάς τους Αποστόλους εσχάτους απέδειξεν ως επιθανατίους… Ημείς μωροί διά Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ* ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί* υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. ‘Αχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν… λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν”. Αυτά μας λέγουν σήμερα οι ‘Αγιοι Απόστολοι, οι μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες, αυτό σας επαναλαμβάνει και η Μήτηρ Εκκλησία, τέκνα αυτής τε και της Πόλεως ταύτης πεφιλημένα. Και επί πάσι τούτοις, και δι’ όλα αυτά, δοξολογούμεν το όνομα του Κυρίου, ότι επεφύλαξεν εις ημάς τοιούτον προνόμιον, τοιαύτην τιμήν!».

Προηγουμένως ο Πατριάρχης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στους Δώδεκα Αποστόλους, «τους οποίους εν ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς τιμώμεν σήμερα. Αυτοί όχι μόνον υπήρξαν διά την εποχήν τους, αλλά είναι και δι’ όλους τους αιώνας, οι διαπρύσιοι και ασίγητοι κήρυκες της Αναστάσεως, χάρις εις την οποίαν, η πίστις μας δεν είναι ματαία ούτε και το κήρυγμά μας κενόν, ίνα κατά τον θεηγόρον Παύλον είπωμεν».

«Οι Δώδεκα Απόστολοι δεν ήσαν, όμως, κήρυκες μόνον της Αναστάσεως, αλλά και άλλων μεγάλων αληθειών και πραγματικοτήτων της πίστεως και της ζωής μας εν γένει. Η ιδία η κλήσις και η εκλογή των ως Αποστόλων, ενώ δεν ήσαν παρά απλοί, αγράμματοι και πτωχοί άνθρωποι, αποτελεί διατράνωσιν της αληθείας ότι ο Θεός δύναται και εκ των λίθων εγείραι τέκνα τω Αβραάμ* ότι τα κριτήρια του Θεού διαφέρουν από αυτά των ανθρώπων* και ότι, κατά συνέπειαν, τίποτε το μικρόν, τίποτε το ευτελές δεν πρέπει να περιφρονούμε, διότι αυτό εις τα μάτια του Θεού μπορεί να έχη ανυπολόγιστον αξίαν και σημασίαν. Εκείνος δεν ωμίλησε περί των ”αδελφών Του των ελαχίστων”, με τους οποίους δεν απηξίωσε να ταυτίση Εαυτόν; ”Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε”.

Ο Θεός, όπως τους Αποστόλους, έτσι και εμάς, ”εσχάτους απέδειξεν ως επιθανατίους”. Αλλά μη λησμονήτε τι κατώρθωσαν να επιτελέσουν αυτοί οι έσχατοι, αυτοί οι επιθανάτιοι, αυτοί οι αγράμματοι και ολίγοι: ”εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος”. Όλη η ζωή και η δράσις των Αποστόλων αποτελεί τρανήν μαρτυρίαν και απόδειξιν της αληθείας αυτής, ότι, δηλαδή, η δύναμις του Θεού ”εν ασθενεία τελειούται”. Μας αρκεί η Χάρις Του. Ο Απόστολος των Εθνών μας υπομιμνήσκει, απευθυνόμενος προς τους Κορινθίους, ότι ”έχομεν τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή της δυνάμεως η του Θεού”».

Ο Παναγιώτατος εξέφρασε την ευαρέσκειά του «προς τον Ιερώτατον αδελφόν Μητροπολίτην Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κύριον Στέφανον, Επόπτην της Περιφερείας Ταταούλων, διά την αφοσίωσίν του εις την διακονίαν της Μητρός Εκκλησίας, καθώς και διά το γεγονός ότι, εντός ολίγου χρονικού διαστήματος, έχει ήδη αποδείξει εμπράκτως την πατρικήν μέριμναν και στοργήν του διά τον χριστώνυμον λαόν της ευθύνης του. Συγχαίρομεν επίσης τον Ιερατικώς Προϊστάμενον της Κοινότητος Φερίκιοι Οσιολογιώτατον και αγαπητόν π. Σαμουήλ διά το εύκαρπον έργον του». Επίσης, επαίνεσε και ευχαρίστησε τον ‘Αρχοντα Έξαρχο Κωνσταντίνο Σανταλτζίδη, Πρόεδρο της Εκκλησιαστικής Επιτροπής, και τους Κοινοτικούς παράγοντες για την προσφορά και το έργο τους.

Με θερμούς λόγους καλωσόρισε προηγουμένως τον Παναγιώτατο ο Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως και Μαδύτου. Ο ‘Αρχοντας Έξαρχος Κωνσταντίνος Σανταλτζίδης, ακολούθως, αναφέρθηκε στο έργο της Κοινότητας κατά το περασμένο έτος. Προ της Απολύσεως ο Παναγιώτατος έψαλε τρισάγιο για την ανάπαυση των ψυχών του αοιδίμου προκατόχου του Πατριάρχου Δημητρίου, των Ιεραρχών που διετέλεσαν Επόπτες της Περιφερείας Ταταούλων και των κληρικών που διακόνησαν στον Ι.Ν. των Αγίων Αποστόλων Φερίκιοϊ.

Κατά τη Θεία Λειτουργία εκκλησιάστηκαν ο Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας Κύριλλος, ο Επίσκοπος Δορυλαίου Δαμασκηνός, καθώς και κληρικοί που τους συνοδεύουν, ‘Αρχοντες Οφφικιάλιοι, και πλήθος πιστών από την Πόλη.