Μ. Σφακιανάκη: “Έδωσα σκληρές μάχες με τον καρκίνο και τα κατάφερα!”

Συνέντευξη στην Ευαγγελία Ματαλλιωτάκη

Η 4η Φεβρουαρίου κάθε έτους καθιερώθηκε το 2000 ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου. Στόχος αυτής της ενέργειας ήταν να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση του κοινού και να συντονιστεί καλύτερα η παγκόσμια προσπάθεια ελέγχου του καρκίνου μέσω της πρόληψης, της έγκαιρης διάγνωσης και της θεραπευτικής αντιμετώπισης.

Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου, συνομιλήσαμε με την κα. Μαρία Σφακιανάκη, μια γυναίκα που έδωσε τον δικό της αγώνα απέναντι στο “θηρίο που ονομάζουν καρκίνο”, πάλεψε και τα κατάφερε και η οποία στέλνει το δικό της μήνυμα μέσα από τους TNHT.

«Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας την αλαζονεία του υγιούς, ποτέ δεν πιστεύουμε ότι θα αρρωστήσουμε. Κάπως έτσι ήμουν κι εγώ, μέχρι που κλήθηκα να αντιμετωπίσω το άγριο θηρίο που ονόμαζαν καρκίνο. Καρκίνος επιθετικός, αρκετά δύσκολος, ένας καρκίνος που δοκίμασε τις ανθρώπινες αντοχές και τα όρια μου. Γέννησα στην ηλικία των 19 ετών και από τότε η αυτοψηλάφηση έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και αυτό ήταν που με έσωσε» λέει η ίδια, σχολιάζοντας την εμπειρία της με τον καρκίνο.

Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε στην Ευαγγελία Ματαλλιωτάκη

Είστε μια γυναίκα που έδωσε μια μεγάλη μάχη με τον καρκίνο. Πώς αντιδράσετε όταν μάθατε ότι νοσείτε; Πώς το αντιμετωπίσατε;

Η αντίδραση στο άκουσμα ότι είχα καρκίνο ήταν ήπια, άλλωστε ήταν κάτι που σχεδόν γνώριζα απ’ όταν έπιασα τον όγκο. Η εξοικείωση των δαχτύλων μου με το στήθος μου ήταν τόσο ανεπτυγμένη, που μπορούσα να ξεχωρίσω και την παραμικρή διάφορα. Και αυτό που ψηλαφούσα αισθανόμουν ότι δεν ήταν κάτι καλό. Όταν λοιπόν ο γιατρός μου έκανε την ανακοίνωση, δάκρυσα, ναι δάκρυσα, γιατί σκέφτηκα αμέσως ότι θα πληγούν και οι άνθρωποι που με αγαπούσαν. Αμέσως μετά, με θάρρος αλλά και θράσος ζήτησα από τον γιατρό να μου πει τη διαδικασία που έπρεπε να ακολουθήσουμε. Χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, ενέσεις, παρενέργειες είναι τα πιο δύσκολα, τα πιο ανεξίτηλα σημάδια-μαθήματα που μπορεί να πάρει κανείς, όμως δεν εγκατέλειψα, έδωσα σκληρές μάχες για να τα καταφέρω και τα κατάφερα!

Στην περίπτωση του καρκίνου η πρόληψη έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να σώσει ζωές. Έχοντας την εμπειρία, τι συμβουλές δίνετε στον κόσμο; Πόσο σημαντική είναι η έγκαιρη διάγνωση και πώς μπορεί κάποιος να «προλάβει» τον καρκίνο;

Η πρόληψη είναι η αρχή των πάντων! Όταν μια διάγνωση γίνει στην αρχή της νόσου, οι πιθανότητες επιβίωσης, αλλά και όλα να πάνε καλά είναι πολλές. Ο καρκίνος είναι άρρωστα κύτταρα, αν τα ανακαλύψουμε νωρίς και σταματήσουμε τη διαδικασία του πολλαπλασιασμού, η νόσος ελέγχεται, έχει αίσιο τέλος και ο ασθενής συνεχίζει κανονικά την ζωή του. Πλέον η ιατρική έχει κάνει άλματα και ο προληπτικός έλεγχος σε άντρες και γυναίκες είναι υπόθεση λίγων λεπτών τόσο, όσο διαρκεί το να βγεις για ένα γρήγορο καφέ. Ο φόβος είναι το θέμα, αυτός πρέπει να παραμεριστεί, γιατί πολύς κόσμος αποφεύγει να κάνει εξετάσεις και αιτία είναι ο φόβος των αποτελεσμάτων. Πολλοί έχουν αφήσει τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να έχουν νοσήσει και να μην το έχουν καταλάβει, η νόσος να προχωράει και η κατάσταση μετά να είναι δυσκολότερη. Η λύση είναι μία: διώχνουμε τον φόβο μακριά και κάνουμε το καλύτερο δώρο στον εαυτό μας. Του δείχνουμε τον σεβασμό και την αγάπη που χρειάζεται, «σπαταλώντας» μόνο λίγο χρόνο από την ζωή μας .

Η κοινωνία μας πάσχει από προκαταλήψεις και στερεότυπα. Θεωρείτε ότι έχει καταφέρει να κανονικοποιηθεί η εικόνα ενός ασθενή με καρκίνο; Μπορεί να κυκλοφορεί «άνετα» στον δρόμο μια γυναίκα που έχει κάνει μαστεκτομή ή έχει χάσει τα μαλλιά της από χημειοθεραπείες ή αντιμετωπίζεται ως «ξένο» σώμα;

Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά στο θέμα των ταμπού και των προκαταλήψεων με τους καρκινοπαθείς. Ο κόσμος δεν γνωρίζει τι μάχες δίνει ένας καρκινοπαθής, ώστε να μπορέσει να κρατηθεί στην ζωή! Εγώ πάντα αυτό προσπαθούσα να έχω στο μυαλό μου για να δικαιολογώ τις άσχημες συμπεριφορές. Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα και σήμερα εν έτει 2021 φοβούνται να παραδεχτούν ότι νόσησαν , φοβούνται μη νιώσουν την αποστροφή του κόσμου, αλλά και κάποιες φορές και των δικών τους ανθρώπων. Ο κόσμος, θέλω να πιστεύω ότι δεν φοβάται τον ασθενή που βλέπει χλωμό και χωρίς μαλλιά, αλλά την ασθένεια, που και μόνο στο άκουσμα της κάποιοι άνθρωποι τρέμουν. Πόσες φορές δεν ακούμε ή δεν διαβάζουμε να αποκαλούν τον καρκίνο ως επάρατη νόσο ή ως «κακιά αρρώστια», γιατί απλά δεν τολμούν να τον κατονομάσουν. Δυστυχώς, η άγνοια του γεγονότος ότι ο καρκίνος δεν μεταδίδεται, δημιουργεί τις προκαταλήψεις και οδηγεί τους ανθρώπους να κρατούν αποστάσεις από του νοσούντες. Αν ήξεραν θέλω να πιστεύω, δεν θα μας κοίταζαν σαν να βλέπουν τον διάβολο.

Η διαδικτυακή κοινότητα «Άγγελοι επί Γης» δίνει την εικόνα μιας κιβωτού. Ποιον σκοπό υπηρετεί η ύπαρξη της;

“Άγγελοι επί Γης”, μια ομάδα που γεννήθηκε από την επιθυμία μου να συνυπάρξω και να αλληλεπιδράσω με ανθρώπους που βίωναν την ίδια κατάσταση με μένα. Έπειτα από καταστάσεις και βιώματα που διάβαζα, ένιωσα ότι ο κόσμος μου χρειάζεται βοήθεια, στήριξη και αλληλεγγύη. Έτσι ξεκίνησε η ομάδα να γίνεται πιο δραστήρια. Μέχρι στιγμής έχουμε καταφέρει πολλά πράγματα. Η διαδικτυακή μας κοινότητα αποτελεί μια κιβωτό γεμάτη αγάπη και σεβασμό. Η επικοινωνία που έχουμε είναι μοναδική! Καταφέραμε όλοι μαζί να φτιάξουμε μια συλλογή από περούκες για τα μέλη μας, ώστε να ελαφρύνουμε λίγο το οικονομικό φορτίο στο οποίο καλείται μια γυναίκα να ανταποκριθεί προκειμένου να αποκτήσει μια περούκα. Επίσης, μαζεύουμε επιθέματα στηθόδεσμων, καρότσια αλλά και άλλα υλικά που μπορούν να βγάλουν από αδιέξοδο τα μέλη μας που οικονομικά δεν αντέχουν. Σε περιόδους πριν την πανδημία κάναμε αρκετές δράσεις σε ογκολογικές και παιδοογκολογικές κλινικές μοιράζοντας δώρα, ως ένδειξη σεβασμού. Σε τακτά διαστήματα σε συνεργασία με διάφορους ανιματέρ δίνονταν μικρές παραστάσεις στην παιδοογκολογική, με σκοπό τα παιδιά να ξεχαστούν και να περάσουν δημιουργικά λίγες ώρες μαζί μας. Γενικά είμαστε μια αλυσίδα που ο κάθε κρίκος της είναι μοναδικός. Μια αλυσίδα που ποτέ δεν θέλουμε να σπάσει και κανένας κρίκος της να μην χαθεί. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια που ανησυχούμε ο ένας για τον άλλο, που νοιαζόμαστε, που κλαίμε με τις απώλειες και χαιρόμαστε με τα καλά αποτελέσματα. Σκοπός της ομάδας μας λοιπόν είναι η στήριξη, αλλά και η εμψύχωση καρκινοπαθών, αλλά και ασθενών με αυτοάνοσα και ψυχικά νοσήματα.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου, τι μήνυμα στέλνετε εσείς σε όλους όσοι δίνουν καθημερινά τη μάχη τους για να νικήσουν την ασθένεια;

Καρκίνος δεν σημαίνει θάνατος! Η ιατρική δεν έχει κάνει απλά βήματα, αλλά άλματα. Τα φάρμακα και οι θεραπείες έχουν βελτιωθεί και έτσι οι καρκινοπαθείς έχουμε μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής. Με αφορμή λοιπόν την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου θα ήθελα να πω σε όλους τους αγγέλους της καρδιά μου που παλεύουν μαζί του, ότι ζήσαμε σ’ ένα σταθμό και όχι στο τέρμα. Πίστη, θέληση και καλή ψυχολογία και τα καλύτερα είναι μπροστά μας. Ξέρετε πολύ καλά ότι η ζωή μας χρωστάει.