Κρήτες Καλλιτέχνες: Μιλώντας με τον Κώστα Σταυρουλιδάκη

Γράφει η Εύα Καπελλάκη-Κοντού

Κατάγεται από το Πετροκεφάλι Μεσαράς γιος της Ελένης και του Αντώνη Σταυρουλιδάκη από τον άγιο Ιωάννη Φαιστού.

Από μικρός αγάπησε την κρητική μουσική μιας και η μερακλίνα η μάνα του τον νανούριζε με μαντινάδες και τραγούδια:

Ανθέ μου μοσχομυρίστε στσ’ αγάπης το περβόλι

να μεγαλώνεις κρίνε μου και να σε χαίρονται όλοι.

Όταν μεγάλωσε πια κι έπρεπε να βαδίσει τα μονοπάτια της επαγγελματικής του πορείας εκείνος δίχως να διστάσει ακολούθησε την αγάπη της ψυχής του, την λύρα και το τραγούδι.

Σημαντικός νέος τροβαδούρος της κρητικής μουσικής παράδοσης δεν χάνει καιρό να παίξει τις χορδές της γλυκόλαλης λύρας του και να τραγουδήσει τις μαντινάδες του βγαλμένες από τον πλούσιο εσωτερικό του κόσμο. Κι εκείνος σαν μεγάλωσε ανταπάντησε στης μάνας του τα γλυκά κανάκια:

Μάνα το μερακλίκι μου

σε σένα το οφείλω

γιατί όπου βρεθώ

κι όπου σταθώ

έχω κι από ‘να φίλο.

Ταξίδεψε με την λύρα του ως την άλλη άκρη του Ατλαντικού, την Αμερική.

 Στο Κλίβελαντ του Οχάιο βρίσκεται ο διαπρεπής ομογενής μας, ο θείος του Μανώλης Πετράκης με την οικογένειά του. Εκείνος τον κάλεσε αρκετές φορές κι ο Κωστής δέχτηκε με χαρά ψυχής την πρόσκληση. Τώρα πια έγινε κάτι σαν θεσμός ή σαν προσκύνημα. Προσκύνημα στους ομογενείς που λαχταρούν ν’ ακούσουν το χτυποκάρδι της μάνας Ελλάδας. Ν’ ακούσουν την ντοπιολαλιά μέσα από μαντινάδες του Κωστή και να νιώσουν έστω για λίγο την ανάσα της πατρίδος τους που τόσο τους λείπει κι ας είναι μια μάνα με φτωχή αγκαλιά κι ας τους έδιωξε κάποτε γιατί δεν μπορούσε να τους θρέψει κι ας αδυνατούσε να τροφοδοτήσει τα όνειρά τους με φως, γλέντια, τραγούδια, χοροί με τους ήχους της γλυκόλαλης λύρας του Κωστή.

Ας απολαύσουμε την όμορφη κουβέντα μας με τον Κώστα Σταυρουλιδάκη:

• Είχατε ακούσματα κρητικής μουσικής στην οικογένεια;

-Σχετικά με την οικογένειά μου υπήρχε μόνο ένας θείος τον οποίο έβλεπα τα καλοκαίρια στο χωριό Φανερωμένη τον Κωστή τον Κοντό, ο οποίος ήταν ένας εξαιρετικός λυράρης, αλλά δεν ασχολήθηκε επαγγελματικά με αυτό. Γενικότερα δεν έχουμε κάποιο μουσικό στην οικογένεια. Από μικρός, οι γονείς μου σε κάθε γιορτή, σε κάθε ευκαιρία να γλεντήσουμε στο σπίτι είχαμε όλους τους δίσκους των μεγάλων καλλιτεχνών οπότε η μουσική αυτή ήταν γνώριμη στ’ αυτιά μου.

• Από πότε αρχίσατε συνειδητοποιημένα ν’ ασχολείστε με την κρητική μουσική;

Συνειδητοποιημένα άρχισα ν’ ασχολούμαι από την εποχή που απολύθηκα από φαντάρος σιγά – σιγά άρχισα να κάνω τα επαγγελματικά μου βήματα πιο στοχευμένα ξεκινάω να κάνω την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά το 2004 και στην συνέχεια ακολούθησαν  και οι υπόλοιπες. Το 2004 ήταν η πρώτη χρονιά που εμφανίστηκα σε κρητικό κέντρο «το Κονάκι» στην Αθήνα κι από τότε τα πράγματα σιγά – σιγά πήραν το δρόμο τους.

• Θυμάστε κάτι χαρακτηριστικό που σας έκανε να συγκινηθείτε τόσο, ώστε να πείτε μέσα σας  «ναι, θ’ ασχοληθώ επαγγελματικά με την λύρα και την μουσική της Κρήτης;

-Ήταν κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό το οποίο με ώθησε ώστε να πάρω την απόφαση και να πω ότι θ’ ασχοληθώ επαγγελματικά μ’ αυτό. Όσο μεγάλωνα κι ένιωθα πιο οικεία με το όργανο αυτό.

Αυτό που μέσα μου με σαγήνευε σαν ιδέα ήταν ότι ν’ αρχίζω να παίζω μπροστά στον κόσμο και να υπάρχει μια ανάδραση. Δηλαδή να τους διασκεδάζω, να χειροκροτούν και να χορεύουν και να υπάρχει αυτή η ανάδραση με τον κόσμο και η αλληλεπίδραση αυτό νομίζω ότι ήταν το πιο σημαντικό που μ’ έκανε, με οδήγησε ν’ ασχοληθώ με αυτό.

• Τις μαντινάδες που τραγουδάτε, τις γράφετε εσείς;

-Τις μαντινάδες που τραγουδώ τις γράφω εγώ, όχι όλες βέβαια. Έχω και πολύ αξιόλογους φίλους και συνεργάτες με τους οποίους όλα αυτά τα χρόνια συνεργάζομαι κι έχουμε γράψει τις δισκογραφικές δουλειές, τον Γιάννη Θεοδωράκη που μου έχει γράψει πάρα πολλές μαντινάδες και τον Άρη τον Καρπουζάκη με τους οποίους έχω συνεργαστεί, τους αγαπώ και τους εκτιμώ που μου εμπιστεύονται τους στίχους τους.

• κ.  Σταυρουλιδάκη, ξέρω ότι έχετε επισκεφτεί πολλές φορές σχεδόν κάθε Νοέμβρη, την ομογένεια της Αμερικής με θερμή ανταπόκριση! Υπάρχει στα μελλοντικά σας σχέδια η πιθανότητα να επισκεφτείτε με το συγκρότημά σας την ομογένεια της Ευρώπης, Γερμανίας, Βελγίου και όχι μόνο;

• Αυτό το έχω στην φαρέτρα των μελλοντικών σχεδίων μου και όταν έρθει ο καιρός, άμεσα θέλω να πιστεύω, θα τους επισκεφτώ να κάνουμε όλοι μαζί μια όμορφη παρέα να διασκεδάσουμε με τους ήχους της λύρας. Σε τούτους τους δύσκολους καιρούς πρέπει να μονιάζουμε και η μουσική δίνει ευτυχώς, τη δυνατότητα αυτή.

Η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας, είτε είναι κλασσική είτε παραδοσιακή, είτε οποιοδήποτε είδος μουσικής ο άνθρωπος γαληνεύει και βρίσκει τα μονοπάτια της ψυχής του…