Κρανίδια Σερβίων – Η δική μου Ιθάκη

Της Ελευθερίας Κουρτίδου

Πριν από λίγα λεπτά μου έστειλε ο Παναγιώτης ο Δελνιώτης, ένα λινκ με μια όμορφη έκπληξη μέσα, ένα βιντεάκι με το χωριό μας, τραβηγμένο από Drone. Η ομορφιά σε όλο της το μεγαλείο!

Ο Παναγιώτης, ένα παιδί που τον λατρεύουμε όλοι μας. Παλιά είχε έναν πειρατικό σταθμό, τον τσιγγάνο. Φυσικά λάτρεις του Μανώλη του Αγγελόπουλου ο Παναγιώτης μας.

Χιλιάδες αναμνήσεις περάσανε από το μυαλό μου βλέποντας τα σοκάκια που μεγάλωσα.  Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες, όμως θα σας πω μόνο μια για να καταλάβετε ποσό όμορφα παιδικά χρόνια έζησα στο χωριό.

Θυμάμαι, πάνε πάνω από 30 χρονιά τώρα, που παίζαμε κρυφτό. Χωριζόμασταν αγόρια κορίτσια και τα μεσάνυχτα κρυβόταν η μια ομάδα και η άλλη την έψαχνε σε όλο το χωριό, μέσα στο σκοτάδι.

Μία μέρα τα αγόρια κρύφτηκαν μέσα σε ένα κοτέτσι,  άδικα ψάχναμε ώρες ολόκληρες.

Ευτυχώς την στιγμή που περνούσαμε από εκείνο τον δρόμο αρχίσαν οι κότες να κακαρίζουν και μας κίνησαν την περιέργεια.. ευτυχώς γιατί ακόμα θα ψάχναμε!

Μου λείπετε όλοι και ειδικά οι συμμαθητές μου και οι φίλοι μου που φύγανε για πάντα και δεν θα τους ξαναδώ…

Αυτοί έχουν φτάσει στην Ιθάκη τους …

Γι αυτούς το γράφω … και για τη θεία Μαίρη που την λατρεύω !!