Του Νικόλα Σμυρνάκη
Οι γυναίκες είναι υπεύθυνες για όλα τα μεγαλουργήματα του ανθρώπου. Είναι “μητέρες” όλων των σπουδαίων επιτευγμάτων, των υπέροχων τέκνων, πνευματικών και μη του κόσμου. Και όταν λέω όλων, δεν εννοώ πολλών. Εννοώ όλων. Αρσενικών και θηλυκών.
Γεννούν σπουδαίες κόρες, που γίνονται σπουδαίες γυναίκες, που γεννούν καλλιτεχνήματα, επιστημονικά επιτεύγματα, σπουδαία έργα. Και πόσο ραγδαία αυξάνονται οι σπουδαίες γυναίκες όσο ο χρόνος περνά. Γεννούν επίσης σπουδαίους γιους που δημιουργούν αριστουργήματα.
Δεν μένουν όμως εκεί.
Για το υπόλοιπο της ζωής τους γίνονται το στήριγμά τους, ενώ άλλες γυναίκες, αποτελούν την έμπνευση για εκείνους τους σπουδαίους άνδρες που έχουν γεννηθεί από εκείνες τις σπουδαίες γυναίκες.
Τελικά, ο ρόλος των γυναικών – και η επίδρασή τους στον πλανήτη – είναι εξαιρετικά πιο καταλυτικός από αυτόν των ανδρών.
Οι δήθεν αθάνατοι στο στίβο της ζωής άνδρες επιστρέφοντας στη μητέρα ή στη σύντροφο γίνονται ξανά θνητοί ακολουθώντας την ηγέτιδα δύναμη.
Τη γυναίκα.
Πόσα, μα πόσα βράδια, δε κουρνιάζουν φοβισμένοι στην παρηγορητική γυναικεία αγκαλιά για να κλάψουν ή να παραπονεθούν. Αναζητούν την ασφάλεια, τη στήριξη, την αγκαλιά, την προωθητική δύναμη, την έμπνευση που θα τους κάνει ξανά να πετάξουν το επόμενο πρωί.
Κάθε ανδρική σκέψη είναι γένους θηλυκού.
Και κάθε θηλυκή σκέψη είναι ικανή να δημιουργήσει έναν νέο κόσμο.