Το Σάββατο, 2 Απριλίου, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος ιερούργησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, στην Καμπέρα, συνιερουργούντων των Θεοφιλεστάτων Επισκόπων Κυανέων κ. Ελπιδίου και Χαριουπόλεως κ. Βαρθολομαίου.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, μέσα σε κλίμα πνευματικής χαράς και ιδιαίτερης συγκίνησης, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την εις Διάκονον χειροτονία του Μοναχού Μελίτωνος, ενός νέου που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πρωτεύουσα της Αυστραλίας, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Αποστόλου Ανδρέου στο Σύδνεϋ και εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου, στο Yellow Rock της Νέας Νοτίου Ουαλίας.
Στην ομιλία του, ο π. Μελίτων αναφέρθηκε μετ’ ευγνωμοσύνης και απέραντης υιϊκής αγάπης στον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, αναγνωρίζοντας πως εκείνος τον ενέπνευσε και κατηύθυνε τα βήματά του προς το Ιερό Θυσιαστήριο.
«Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που πιστέψατε σε εμένα και αποδεχθήκατε να γίνω μέρος του ιερού Κλήρου», σημείωσε εισαγωγικά, υποσχόμενος να αφοσιωθεί με όλη του την ύπαρξη στην εξυπηρέτηση των αναγκών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας. Χαρακτηρίζοντας ως προνόμιο για την τοπική Εκκλησία την παρουσία του Σεβασμιωτάτου κ.κ. Μακαρίου στην ηγεσία της, τόνισε μεταξύ άλλων την πατρική στοργή με την οποία περιβάλλει το ποίμνιό του και ότι εμπνέει, ανυψώνει και αναγεννά πνευματικά τους ανθρώπους. «Είναι ευλογία Θεού ότι σας έχουμε Αρχιεπίσκοπο», ανέφερε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «αυτό που είστε και αυτό που έχουμε εμείς, είναι ένας αληθινός πατέρας που νοιάζεται, αγαπά και είναι πρόθυμος καθημερινά να θυσιάσει τη ζωή του προς όφελος του το ποίμνιό του».
Ακολούθως, ο νέος Διάκονος αναφέρθηκε στα πρόσωπα που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή και στην πορεία του στην Εκκλησία, προσφέροντάς του άφθονη αγάπη, υποστήριξη και καθοδήγηση. Αφού ευχαρίστησε για την παρουσία τους στην τελετή, τους Θεοφιλεστάτους Επισκόπους, υπογράμμισε την αμέριστη συμπαράσταση και τη γενναιοδωρία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Χαριουπόλεως κ. Βαρθολομαίου, Αρχιεπισκοπικού Επιτρόπου Καμπέρας, ενώ μίλησε με θερμούς λόγους και εξέφρασε τη μεγάλη του ευγνωμοσύνη προς τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Χριστοφόρο Κρικέλη. Επιπλέον, ευχαρίστησε από καρδιάς τον Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου κ. Ιερώνυμο Βουλτσίδη, Ηγούμενο της Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου, και την περί αυτόν αδελφότητα, που, όπως αναγνώρισε, τον υποδέχθηκαν με ανοιχτές αγκάλες και του εμφύσησαν το ορθόδοξο φρόνημα κατά την περίοδο της συμβίωσής τους στο μοναστήρι. Ειδική μνεία έκανε ακόμη στον Ιερατικώς Προϊστάμενο του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Καμπέρας, π. Πέτρο Κηπουρό, ενθυμούμενος ότι εκείνος τον καθοδήγησε προς την Ορθόδοξη πίστη και, ειδικότερα, ότι τον είχε συμβουλέψει, όταν τελείωσε το Λύκειο, να ακολουθήσει σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Αποστόλου Ανδρέα. Τέλος, με συγκινητικές αναφορές, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τους γονείς και τα τρία κατά σάρκα αδέρφια του, για τη διαρκή υποστήριξη που του παρείχαν.
Από την πλευρά του, ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος απηύθυνε πατρικές συμβουλές στον χειροτονούμενο Διάκονο, προτρέποντάς τον αφιερώσει όλη του την ύπαρξη στον Θεό και την Εκκλησία και να πορευθεί μιμούμενος τη θυσιαστική αγάπη του ίδιου του Χριστού. «Δεν ζεις πλέον για τον εαυτό σου, αλλά για τον Χριστό», του τόνισε, παραφράζοντας τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, από τη Β’ προς Κορινθίους Επιστολή του. «Πρόκειται για το θεμέλιο αυτού που συνιστά την ουσία της ιερωσύνης», επισήμανε ο Σεβασμιώτατος, διακρίνοντας πως «ο Χριστός πρέπει να είναι το επίκεντρο της ύπαρξής μας και ο ίδιος ο πυρήνας της ιερής διακονίας μας».
Ακολούθως, ο Αρχιεπίσκοπος επικέντρωσε στην αξία του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, σημειώνοντας ότι αποτελεί ουσιαστικά τη συνέχεια της Ενσαρκώσεως του Κυρίου, και επισήμανε ότι όλες οι άλλες διαστάσεις της διακονίας ενός κληρικού έχουν την αρχή και το τέλος τους στη Θεία Ευχαριστία. Προέτρεψε, ακόμη, τον π. Μελίτωνα να προασπίσει την ενότητα της Εκκλησίας, διατηρώντας χαραγμένα στην καρδιά και στον νου του τα λόγια του Χριστού προς τους Αποστόλους: «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ιω. 13:35).
Ολοκληρώνοντας τον νουθετήριο λόγο του, ο Σεβασμιώτατος κ.κ. Μακάριος αναγνώρισε τα πολλά χαρίσματα που διαθέτει ο νέος Διάκονος και του έδωσε την πατρική ευλογία του να αγωνιστεί για τις υψηλότερες χριστοκεντρικές αξίες καθ’ όλη τη διακονία του στην Εκκλησία, ώστε να περιβληθεί από τη χάρη του Θεού και να γίνει ένα δοχείο μέσω του οποίου η χάρις του Θεού θα μεταδίδεται σε όλους τους ανθρώπους γύρω του.