Της Μαρίας Σκουρβουλιανάκη
Και κάπου εδώ έρχεται η πραγματικότητα…Σαν να σου δίνουν μια κλωτσιά από τον 5ο και εσύ σκας με τα μούτρα.
Όταν ερωτευόμαστε για κάποιον λόγο ο εγκέφαλος μας αρνείται να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα.
Φοράς μονίμως παρωπίδες και ωτοασπίδες.
Ακούς και βλέπεις μόνο αυτά που θέλεις εσύ, αγνοώντας όλα τα καμπανάκια που χτυπάνε και σου τρυπάνε τα αυτιά, ότι κάτι δεν πάει καλά στην ιστορία σας.
Κάποιος που δεν ενδιαφέρεται να πάρει ένα τηλέφωνο, μην περιμένεις να έχει πρωταγωνιστικό ρολό στην ζωή σου ή τουλάχιστον μην του το επιτρέψεις… Αλλιώς σκάβεις τον λάκκο σου με τα ίδια σου τα χερια.
Τα σημάδια είναι σαφή, μην τα παραβλέπεις!
Όταν κάποιος θέλει να μοιραστεί τη ζωή του με σένα θα το δείξει με κάθε δυνατό τρόπο χωρίς να κρύβεται πίσω από φθηνές δικαιολογίες.
Ο καθένας μας είναι διαφορετικός, έχει τα δικά του «πιστεύω», «προτεραιότητες» και «όνειρα» για την ζωή του, τα οποία κατά πασά πιθανότητα δε συμβαδίζουν με τα δικά σου.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περίπλοκες καθώς γνωρίζεις από πρώτο χέρι και δεν έχουν πάντα «happy end».
Απλά δεν ταιριάξατε, δεν ήρθε πια και το τέλος του κόσμου!
Ψάχνοντας το τι πήγε στραβά το μόνο που θα καταφέρεις είναι να αναλώνεσαι και το κυριότερο, δεν θα βρεις ποτέ την απάντηση.
Κοίταξε με τα ματιά της ψυχής σου στον καθρέφτη και δες τι πραγματικά αξίζεις.
Μην παλεύεις να τον αλλάξεις για να είσαι μαζί του, θα δυστυχήσεις.
Θα έρθει ο επόμενος και οι επόμενοι μη σου πω…
Κοίτα να φεύγεις από εκεί που περισσεύεις με αξιοπρέπεια, (ήρεμα, αθόρυβα και διακριτικά) σαν κυρία και όχι σαν αδύναμο κοριτσάκι.