Της απόφασης τα δύσκολα!…

Της Ελπίδας Πατεράκη

Αποφάσεις! Σπουδαίες, μεγάλες, τεράστιες, ατίθασες, αυθόρμητες, σοβαρές, ανάγκης, χαράς, ουσιαστικές και μη ουσιαστικές. Μια φορά αποφάσεις!

Ανιδιοτελείς, ιδιοτελείς, ευκαιριακές, μοναχικές, ομαδικές αποφάσεις. Ιδανικές. Στο κυνήγι κι αυτές του ιδανικού της σύγχρονης κοινωνίας, του ιδανικά προσδοκώμενου τέλειου σε όλα τα επίπεδα, του άπιαστου ονείρου που πρέπει καλά και ντε να πιαστεί, να μη μείνει όνειρο, να μην αφήσει τίποτα να καλύψει φτωχικά και τσαπατσούλικα το κενό που θα αφήσει.

Αυτό το μεγάλο όνειρο που χει ο καθένας για τον εαυτό του, την σχέση του, την οικογένειά του, την εργασία του, πρέπει να κυνηγηθεί, να πιαστεί υπό ό,ποιες συνθήκες, να αλυσοδεθεί και να μην φύγει ποτέ!

Η λάμψη πρέπει να μείνει. Η σπίθα οφείλει να σιγοκαίει και να δυναμώνει κατά ανάγκη και όλα να πηγαίνουν καλά, ιδιαίτερα καλά, τέλεια μάλλον, αυτό είναι το ιδανικό, το λιγότερο δεν έχει καμιά αξία!

Μα είναι εύκολο να πάρει ο καθένας μιαν απόφαση!

Το δύσκολο δεν είναι να πάρεις την απόφαση, το δύσκολο είναι να την κάνεις να αντέξει στον χρόνο, να γίνει από απόφαση συνήθεια και ανάγκη καθημερινή. Αυτό είναι το δύσκολο. Η διατήρηση! Η εξακολουθητική γνώση ότι αυτό που αποφάσισα είναι καλό, ουσιαστικό, αναγκαίο ίσως και θέλω, πρέπει, οφείλω να ακολουθήσω για το αποτέλεσμα του.

Μα, για πες, πως κρατάς το όνειρο της διατήρησης της απόφασης ζωντανό; Πως μπορεί να γίνει πιο ισχυρό από την συνήθεια; Πόση δύναμη πρέπει να έχεις για να τηρήσεις όσα αποφάσισες και να μην αποπροσανατολιστείς από τον στόχο σου;