15η Φεβρουαρίου 1999: Η παράδοση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην Τουρκία – Περιμένοντας την τιμωρία των ενόχων

Γράφει ο  Θεοφάνης Μαλκίδης

Συμπληρώνονται τις ώρες αυτές 24 χρόνια από  το οργανωμένο σχέδιο εναντίον του ηγέτη του απελευθερωτικού κινήματος του Κουρδικού λαού  Αμπντουλάχ Οτζαλάν, σχέδιο το οποίο που οδήγησε την 15^η Φεβρουαρίου 1999, στην παράδοσή του στην Τουρκία , δυστυχώς μέσω Ελλάδας….

Το 1984, με την έναρξη του ένοπλου αγώνα στην Τουρκία από τους Κούρδους, με τη δολοφονία χιλιάδων Κούρδων στο Ιράκ στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και την εξελισσόμενη  δολοφονία του Κουρδικού λαού στη Συρία, ακόμη και μέσω του πρόσφατου φονικού σεισμού (!),   ο ελληνικός λαός επανασυνδέθηκε με τον Κουρδικό λαό– ο Ξενοφώντας αναφέρεται στους Καρδούχους- στηρίζοντας  το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Τόσο από τα δεσμά της Τουρκίας, όσο και  για την προετοιμασία του δίκαιου αιτήματος για δημιουργία κρατικής οντότητας.

Μάλιστα ο ελληνικός λαός στην αλληλεγγύη του στον αγώνα του κουρδικού λαού για απελευθέρωση, είχε και ένα θύμα, τον εκ Κύπρου Θεόφιλο Γεωργιάδη, μέλος της Κυπριακής επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν ο οποίος δολοφονήθηκε, λόγω της δράσης του, το Μάρτιο του 1994.

Η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτζαλάν στις 15 Φεβρουαρίου 1999, δημιούργησε νέα δεδομένα για το μέλλον του κουρδικού ζητήματος, δεδομένα που αναδείχθηκαν πιο έντονα το 2003 και τη οικοδόμηση της ομόσπονδης κουρδικής κρατικής δομής στο Ιράκ. Ταυτόχρονα μετά από πίεση της διεθνούς δημοκρατικής κοινότητας για τη μετατροπή της θανατικής ποινής του Οτζαλάν σε ισόβια κάθειρξη, οι ολοένα και περισσότερες φωνές σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στην Τουρκία που ζητούν πολιτική λύση για το Κουρδικό, δίνουν νέες προοπτικές για το μέλλον.

Το Κουρδικό ζήτημα αποτελεί μία πολύ σημαντική παράμετρος της περιοχής που περιλαμβάνει την Τουρκία, στη συνέχεια και Ιράκ και στη Συρία, όπου η Τουρκία ακόμη και τώρα έχει εισβάλλει και βομβαρδίζει στρατιωτικούς και μη Κουρδικούς στόχους.

Σημαντική συνιστώσα γιατί σ’ αυτά τα κράτη, στην Τουρκία, στο Ιράκ, στη Συρία, οι Κούρδοι αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του συνολικού πληθυσμού και η παρουσία τους αδιάλειπτη εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι πλέον κεντρική παράμετρος των μελλοντικών εξελίξεων στην περιοχή.

Αυτό στη θέληση των Κούρδων να συνεχίσουν την προσπάθειά τους με  τον αγώνα, τη δραστηριοποίηση ακόμη και  με την ένοπλη αντίσταση στο αφανισμό, δεδομένα που συγκροτούν προϋποθέσεις υλοποίησης δημιουργίας Κουρδικού κράτους, της υλοποίησης δηλαδή του οράματος  εκατομμυρίων Κούρδων σε όλον τον πλανήτη.

Η σύλληψη του Οτζαλάν πριν 24 χρόνια, δεν κατέστειλε το κουρδικό κίνημα, το αντίθετο μάλλον συνέβη, το κουρδικό ζήτημα παραμένει ανοιχτό και θα επηρεάσει τις εξελίξεις στην περιοχή μας. Η Κουρδική ελευθερία είναι δεδομένη.

Υ.Γ 1

Την 30 Νομεβρίου 2022, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν , κατέθεσε μέσω των δικηγόρων του αίτηση  στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αίτηση με την οποία υποστήριξε ότι οι πρακτικές εναντίον του κατά την παραμονή του στην Ελλάδα ήταν αντίθετες με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ). Στην αίτησή του ο Οτσαλάν υποστήριξε ότι είναι αντίθετο με πολλά άρθρα της ΕΣΔΑ,  το γεγονός ότι παραδόθηκε στις τουρκικές αρχές ενώ βρισκόταν στα χέρια των ελληνικών αρχών στην Κένυα, ότι η αίτησή του για άσυλο στην Ελλάδα δεν εξετάστηκε, ότι κρατήθηκε χωρίς νομική βάση κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα και ότι δεν του δόθηκε η δυνατότητα να αναζητήσει τα δικαιώματά του ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων.

Ο Οτσαλάν, ανέφερε επίσης   ότι δέχθηκε «κακή μεταχείριση» που συνιστά παραβίαση του άρθρο 3 της ΕΣΔΑ για την απαγόρευση της απάνθρωπης συμπεριφοράς και κακομεταχείρισης και ότι η μεταφορά του από την Ελλάδα στην Κένυα και η παράδοσή του στις τουρκικές αρχές,  παραβίασε το άρθρο 2 της ΕΣΔΑ σχετικά με το δικαίωμα στη ζωή και το άρθρο 3 σχετικά με την κακομεταχείριση.

Ακόμη το γεγονός ότι ο Οτσαλάν κρατήθηκε “de facto” και χωρίς νομική βάση κατά την παραμονή του στην ελληνική επικράτεια (9 Οκτωβρίου 1998 αεροδρόμιο Αθηνών, 29 Ιανουαρίου-2 Φεβρουαρίου 1999 νησί Κέρκυρα, 2-15 Φεβρουαρίου 1999 Ελληνική Πρεσβεία στην Κένυα) σχετίζεται με το δικαίωμα της ΕΣΔΑ στην ελευθερία και την ασφάλεια, δηλαδή ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 5.

Ο Οτσαλάν, στον οποίο δεν επετράπη να καταθέσει αγωγή ενώπιον των ελληνικών διοικητικών δικαστηρίων κατά της απόρριψης της αίτησής του για άσυλο, υποστήριξε ότι αυτό παραβίαζε το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ σχετικά με το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη.

Ενώ το ΕΔΔΑ επεξεργαζόταν την αίτηση του Οτσαλάν, ζήτησε τη γνώμη της Ελλάδας και των δικηγόρων του Οτσαλάν , ρωτώντας πως  «ο Οτσαλάν  παραδόθηκε στο τουρκικό κράτος»……

Υ. Γ.2  Στην ανάδειξη της δολοφονίας Λαμπράκη το 1963 έλαμψαν δύο δικαστικοί λειτουργοί: ο ένας ήταν ο ανακριτής και μετέπειτα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης και ο άλλος ήταν ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, ο οποίος στην αγόρευσή του στη δίκη των ενόχων το 1966, κατακεραυνώνοντας το παρακράτος που έγινε κράτος είπε και τα εξής: «….ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης». 

Η ομοιότητα με την παράδοση του Οτζαλάν στους ατιμώρητους δημίους του και την μέχρι σήμερα μη απόδοση ευθυνών, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα, για το οποίο περιμένουμε να μάθουμε, κάποια στιγμή, την αλήθεια…