Ν. Σμυρνάκης: Όλα τα σπουδαία βρίσκονται στην άλλη πλευρά του φόβου

Του Νικόλα Σμυρνάκη
IslandofMan.me

Συχνά ακούμε μερικές από τις πιο καταστροφικές λέξεις του ελληνικού λεξικού. Αλλά και μερικές από τις πιο θετικές λέξεις του ελληνικού λεξικού. Καταστροφή, διχασμός, προδοσία, πρόβλημα, κρίση, ακατόρθωτο, άθλιο, ποταπό, φόβος αλλά και ελπίδα, ευκαιρία, διέξοδος, δυνατότητα, πρόοδος, πολιτισμός…

Η δύναμη των λέξεων είναι καθολική, επηρεάζει με απόλυτο τρόπο τη ζωή μας κι αυτό γιατί συνδέονται άμεσα με τις σκέψεις μας οι οποίες δημιουργούν την πραγματικότητά μας. Είμαστε το άθροισμα των παλαιότερων σκέψεών μας και θα γίνουμε το άθροισμα των τωρινών μας σκέψεων.

Δεν υπάρχει ούτε μία πράξη που να μην έχει προϋπάρξει ως σκέψη. Αυτό σημαίνει ότι η ποιότητα της ζωής μας, ορίζεται από την ποιότητα των σκέψεών μας. Ένα μίζερο μυαλό με αρνητικές σκέψεις, αναπαράγει μιζέρια και αρνητικότητα. Ένα θετικό μυαλό με δημιουργικές σκέψεις, ελκύει όμορφα και δημιουργικά πράγματα.

Οι σκέψεις αποτελούν τον μοναδικό μεσάζοντα ανάμεσα σε εμάς και στις πράξεις μας, εμάς και τα αποτελέσματά μας.

Οι λέξεις μετατρέπονται σε σκέψεις. Στην ουσία είναι σαν το πρόγραμμα ενός υπολογιστή. Ό,τι πρόγραμμα του εγκαταστήσεις, τέτοιες λειτουργίες θα εκτελέσει. Αντίστοιχα, ό,τι λέξεις χρησιμοποιείς, τέτοιες σκέψεις κάνεις, άρα το αντίστοιχο πρόγραμμα εγκαθιστάς στον υπολογιστή του μυαλού σου. Κάθε λέξη είναι φορτισμένη με ένα συναίσθημα.

Αν ακούς ειδήσεις όλη μέρα, πόσο μάλλον μια ζωή, κάνεις διατριβή στις λέξεις “κρίση”, “αδύνατο”, “καταστροφικό”, “άθλιο”, “φόνος”, “ατύχημα”, “πρόβλημα”. Αυτά αναπαράγεις σαν λέξεις και σαν πράξεις.

Ό,τι λες ακούς, ό,τι ακούς πιστεύεις, ό,τι πιστεύεις γίνεται/γίνεσαι.

Ένα παράδειγμα:

Μια μικρή λέξη, αποτελούμενη από πέντε μόνο γράμματα, μπορεί να αλλάξει εντελώς τη στάση σου, τα συναισθήματά σου, τη δράση σου, τα αποτελέσματά σου. Πόση τεράστια διαφορά έχει το “δεν έχω πετύχει” από το “δεν έχω πετύχει, ακόμα”; Η πρώτη φράση δημιουργεί την εικόνα της αποτυχίας, το αίσθημα της αποτυχίας και πιθανότητα να σταματήσει τη δράση σου. Ενώ ένα μικρό “ακόμα” κάνει τη μη επιτυχία κάτι φυσιολογικό και την επιτυχία θέμα χρόνου. Πλάθει στο μυαλό την εικόνα της μελλοντικής επιτυχίας, δημιουργεί το αντίστοιχο συναίσθημα και αυξάνει τη δράση για να επιβεβαιώσει την εικόνα της μελλοντικής επιτυχίας.

Οι λέξεις γίνονται σκέψεις, οι σκέψεις γίνονται συναισθήματα και τα συναισθήματα παρακινούν ή αδρανοποιούν. Οι πράξεις ή οι απραξίες μας έπειτα, διαμορφώνουν τα αποτελέσματά μας. Μια λέξη φόβου, δημιουργεί σκέψη φόβου, συναίσθημα φόβου και αδρανοποιεί, παγώνει, συνθλίβει τη δημιουργική διάθεση. Και δεν επέλεξα τυχαία τη λέξη “φόβος” καθώς επικρατεί αυτές τις ημέρες – μάλιστα ενδυναμώνεται από άλλες λέξεις και εικόνες – άρα επικρατεί και το αντίστοιχο συναίσθημα αλλά και η δράση που δημιουργεί. Για την ακρίβεια οδηγεί σε παράλογη/αυτοκαταστροφική δράση (καταστρατήγηση αξιών του φοβισμένου, βία, οργή, άλλους εκφοβισμούς…) ή σε πλήρη αδράνεια.

Αντίθετα, μια λέξη ελπίδας δημιουργεί σκέψη ελπίδας, συναίσθημα ελπίδας και κινητοποιεί, παρακινεί, ξυπνά τη δημιουργική διάθεση.

Είμαστε οι λέξεις που χρησιμοποιούμε. Άλλες λέξεις, άλλα αποτελέσματα, άλλη ζωή. Γι’ αυτό από σήμερα, ας επιλέξουμε τι λέμε. Ας επιλέξουμε τι είμαστε.

Ας αντισταθούμε λοιπόν. Πώς; Επιλέγοντας τις λέξεις που θα εισχωρήσουν στο πρόγραμμα του μυαλού μας επιλέγοντας την τηλεόραση που θα δούμε (ή δε θα δούμε), αλλά και τη γλώσσα που θα χρησιμοποιήσουμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας αλλά και στους άλλους.

Και κάτι ακόμα:

Η οργή είναι απεγνωσμένη ανάγκη του ανθρώπου να ικανοποιήσει το αίσθημα σπουδαιότητάς του. Δε δείχνει δύναμη. Δείχνει αδυναμία. Προδίδει το μεγαλύτερο φόβο του. Ότι δεν αγαπιέται αρκετά από τους άλλους.

Ας κατευνάσουμε την οργή μας και ας επηρεάσουμε θετικά τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας. Ας τροφοδοτήσουμε το μυαλό μας με τις λέξεις που μας αξίζουν. Ας προχωρήσουμε στις πράξεις που μας κάνουν περήφανους σεβόμενοι τις αρχές μας και τους συνανθρώπους μας. Κι αυτό γιατί:

Όλα τα σπουδαία βρίσκονται στην άλλη πλευρά του φόβου.