Μη φοβηθείς να χάσεις…!

Της Ελπίδας Πατεράκη

Να αποτύχεις πολύ και παταγωδώς!

Να τραντάξει το σύμπαν από την αποτυχία και τον καημό και τον λυγμό σου!

Να αποτύχεις απόλυτα, τόσο που να μην το πιστεύεις!

Να χτυπηθείς, να νιώσεις την πίκρα, τίποτα να μην σ’ ευχαριστεί, να σκοτεινιάσει ο κόσμος σου!

Να λυγίσεις και να σπαράξεις για τον κόπο, τις προσπάθειές σου, τα ταλέντα που ξέχασες, τις ώρες που αφιέρωσες…

Για όλα να κλάψεις και να νιώσεις το απόλυτο κενό.

Νιώσε το!

Μην το φοβηθείς.

Να ζητάς να το νιώσεις, να θέλεις να μάθεις πρέπει πως είναι να χάνεις, πως είναι να ξεφεύγεις, πως είναι να λοξοδρομείς, πως είναι να πρέπει να στύψεις το μυαλό σου να βρεις τρόπο ξανά και ξανά και ξανά πολλές φορές, τόσες όσες και μια ζωή ίσως.

Να θες να ξέρεις, πρέπει, γιατί νιώθεις έτσι, γιατί χάθηκε ο κόσμος μες την αποτυχία σου, γιατί άνοιξε το λαγούμι και βρέθηκες στα άδυτα…

Αυτά πρέπει να τα ξέρεις.

Να μη φοβηθείς το μέλλον, γιατί θα τα έχει όλα.

Μπροστά σου θα βρεις τα μη και τα πρόσεχε και τα καλή επιτυχία και τα όλα καλά θα πάνε και τα μην ανησυχείς…

… γιατί δεν θα πάνε όλα καλά, θα ανησυχήσεις απίστευτα πολύ, δεν θα επιτύχεις με τη μία, δεν θα προσέξεις πάντα ή δεν θα σε προσέξουν, θα αρρωστήσεις, θα κουραστείς πολύ κι όλα μπροστά σου θα βρεθούν.

Μα να ξέρεις ότι όλα, όλα είναι της ζωής σου, της ζωής.

Και όλα από σένα θα περάσουν και θα προσπεράσουν, μα κι άλλα θα μείνουν, θα αντέξουν, θα σε οδηγήσουν, θα σε κουράσουν, θα σε βοηθήσουν.

Μη χαθείς!

Να μάθεις να ησυχάζεις.

Δεν γίνονται πάντα όλα για κάποιο λόγο, μα σίγουρα γίνονται γιατί απλά ζεις, γιατί είσαι μέλος μιας κοινωνίας, γιατί δίνεις μάχη κάθε μέρα.

Και στις μάχες το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα νίκη. Στις μάχες οι ήττες είναι περισσότερες.

Να βγεις από την προστασία της γυάλας, οι αισθήσεις όλες να είναι σε εγρήγορση.

Στη μεγάλη μάχη να είσαι έτοιμος, γιατί θα πάρεις μεγάλες χαρές.

Αλλά μη φοβηθείς να χάσεις, μη φοβηθείς να παραπλανηθείς, μη φοβηθείς μήπως πάθεις.

Να παρακαλάς όλα να περνούν και αν δεν περνούν, να μπορείς να τα αντέχεις.

Γιατί έτσι είναι η ζωή.

Γιατί έχει παράθυρα, πόρτες, μικρά ανοίγματα φωτός, σύννεφα πανέμορφα, ουρανούς ανταριασμένους, ομίχλες και καλοσύνες.

Βγες από την γυάλα κι ας μην είσαι δεκαοκτώ. Και στα σαράντα οι γυάλες είναι πιο εύθραυστες και σπάνε με κρότο!

Απόλαυσε. Δες. Ζήσε. Πέσε και σήκω ξανά.