Δεν είσαι μόνος… δεν γιορτάζουν όλοι αυτές τις μέρες!

Της Ελπίδας Πατεράκη

Λοιπόν, σου έχω νέα!

Δεν γιορτάζουν όλοι τις «καλές γιορτές» όπως το έχεις στο μυαλό σου! Είτε γιατί είναι μόνοι, είτε γιατί δεν έχουν να περάσουν γιορτινά, είτε γιατί είναι ξεχασμένοι και κανένας δεν τους κάλεσε, είτε γιατί δεν έχουν σπίτι, είναι άρρωστοι ή έχουν πένθος, είναι μόνοι, είναι εργαζόμενοι, είτε είναι μια χαρά αλλά οι φίλοι τους λείπουν και όλοι αυτοί είναι εσύ και γω, όλοι συνηθισμένοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας.

Όπως οι περισσότεροι που παλεύουμε να κρατήσουμε ζωντανό και να κρατηθούμε από το αόρατο πνεύμα των Χριστουγέννων (κάθε χρόνο με την ίδια μανία), αυτό που μόλις το βρούμε θα φωτίσει λες και θα γεμίσει ο τόπος στολίδια, δώρα και χρυσόσκονες. Έτσι ξαφνικά και από μόνο του!

Σε σένα αφιερώνω αυτή την ανάρτηση και σε σένα που θα φροντίσεις τους πάντες και δεν θα περάσεις καλά, σε εσένα που παλεύεις με τα άγχη και την κατάθλιψή σου, σε σένα που είσαι φυλακή, που ζεις σε αντίσκηνο…

Σε σένα που έχεις οικογένεια αλλά δεν θες να πας, σε σένα που σε καλούν αλλά αρνείσαι για χίλιους λόγους και που νιώθεις την ταφόπλακα να πέφτει πάνω σου με το πρώτο στόλισμα της πρώτης βιτρίνας, σε σένα που η μόνη παρέα είναι η γάτα σου, με όλους εσάς ταυτίζομαι και σας στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

Και σε σένα που δουλεύεις βάρδιες και σε σένα που σχολάς αργά και δεν προλαβαίνεις ούτε έχεις κουράγιο για το παραμικρό, σε σένα που οι γονείς σου είναι χώρια και μοιράζεις τις γιορτές μια εδώ και μια εκεί ενώ κατά βάθος θες να φύγεις και να είσαι μόνος ό,που σου αρέσει!

Και σε σένα που μένεις ξάγρυπνος να μας προσέχεις, σε σένα που ψάχνεσαι στις Ομόνοιες, σε σένα που πακετάρεις για μετανάστευση, σε σένα που μετακομίζεις τώρα, σε σένα που έβγαλαν τα πόδια σου κάλους να στέκεσαι και να χτενίζεις ένα σωρό κεφάλια, σε σένα που έχεις αναπνεύσει τα χημικά όλης της χρονιάς να βάφεις νύχια, να χτίζεις νύχια, να ξεβάφεις νύχια, σε σένα που πηγαινοφέρνεις με ένα παπί της κακιάς ώρας πίτσες και σε σένα που φουρνίζεις ολημερίς κι ολονυχτίς να προλάβεις τις παραγγελίες.

Σε σένα που για να χαρείς λίγες ώρες με την οικογένειά σου δουλεύεις υπερωρίες (μάλλον απλήρωτες), σε σένα που χωρίζεις και σε σένα που παλεύεις να βρεις λεφτά να κάνεις δυο ετοιμασίες εορταστικές, να φτάσει η σύνταξη…

Σε σένα που έχασες τον άνθρωπό σου, ό,τι πολύ αγαπούσες, που μπαινοβγαίνεις στα νοσοκομεία για σένα ή για άλλους, που καθαρίζεις όσα αφήνουμε, που δεν έχεις πέντε ευρώ στην τσέπη, που δεν ανοίγει μια πόρτα να μπεις, που ένα χέρι δεν σε κέρασε ένα μελομακάρονο!

Στους ακρίτες, στους φαντάρους, στα γερόντια και εργαζομένους απανταχού γηροκομείων, πτωχοκομείων, νοσοκομείων, ορφανοτροφείων, των αμέσου δράσεως, των ετοιμοπόλεμων, των εμποροϋπαλλήλων, των κάθε λογής εφημερευόντων, σερβιτόρων, μαγαζατόρων, πιλότων, καπεταναίων και συνοδών πληρωμάτων, ανθοπωλών, βενζινοπωλών και λοιπών παροχών υπηρεσιών… σε όλους στέλνω ευχές!

Όλοι εμείς είμαστε ένα! Έχουμε τόσα κοινά! Όλο αυτό το εορταστικό δεν είναι τίποτε άλλο από μια σπουδαία στιγμή, από μια σπουδαία μέρα που έχει μακρύνει πάρα πολύ για εμπορικούς σκοπούς. Μακάρι όλοι να είχαν την ευκαιρία να ζήσουν ουσιαστικά τα έθιμα του δωδεκαημέρου και να χαίρονται και να ξεκουράζονται με τις οικογένειές τους, μα το έρημο έθιμο κι αυτό έχει “καταντήσει” έτσι που το κάναμε…

Ωσάν μικρό και σκανταλιάρικο καλικαντζαράκι έρχομαι να σας πω, ότι αν δεν προλάβετε να χαρείτε και ξυπνήσετε το πρωί κι έχουν περάσει τα Χριστούγεννα, μη σκάτε! Δεν ξέρω τι εικόνα έχετε για την γιορτή αυτή, δεν ξέρω αν σας ενδιαφέρει να ζήσετε την ημέρα ως αυτό που πραγματικά είναι, ως μια θρησκευτική εορτή, μια φορά εγώ ξέρω, ότι τα Χριστούγεννα αποβραδίς ή ξημερώματα ο κόσμος πάει εκκλησία και τιμά την γέννηση του Χριστού.

Για άλλους Χριστούγεννα είναι το ρεβεγιόν, για άλλους είναι το σκι στο σαλέ. Για άλλους απλά το χουχούλιασμα και για άλλους οι επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι. Για άλλους η απομόνωση και η ευκαιρία για ξεκούραση, για κάποιους τίποτε απολύτως. Δεκτά όλα!

Να είστε καλά και να ζείτε όπως θέλετε. Μόνο μην πάρετε κατάκαρδα που η ζωή σας δεν είναι ούτε διαφήμιση, ούτε βίντεο στο γιουτιουμπ!

Είναι απλά η ζωή μας, αυτή η απλή, η ωραία και έχει απ’ όλα, είναι μία και μοναδική και αν φέτος ή τα τελευταία χρόνια δεν μπορέσατε να τα ζήσετε όπως θα θέλατε, μη λυπάστε. Θα έρθει η ώρα τους και θα είναι μοναδική!