Όπως και σήμερα που εν μέσω πανδημίας οι υποχρεώσεις και ανάγκες των υγειονομικών υπαλλήλων είναι αυξημένες, έτσι και πριν εκατό χρόνια η πανδημία γρίπης που μαστίζει τη χώρα, εκτός των θυμάτων της, έχει ως «παράπλευρη απώλεια» το υγειονομικό προσωπικό των νοσοκομείων.
Συνθήκες εργασίας, αμοιβές και δικαιώματα τους δεν έχουν ουδεμία σχέση με το σήμερα, το ίδιο και η αντιμετώπιση των, αυτονόητων σήμερα, διεκδικήσεών τους.
Μια ομάδα 120 νοσοκόμων του θεραπευτηρίου «Ευαγγελισμός» ξεκινούν τέλη Αυγούστου 1920 κινητοποιήσεις διαμαρτυρόμενες για μικρούς μισθούς, κακή ποιότητα φαγητού και ζητώντας «…χορήγηση δικαιώματος καθημερινού εξόδου». Κυβέρνηση και διοίκηση του νοσοκομείου αδιαφορούν στα αιτήματα, και «απαντούν» η πρώτη λέγοντας ότι δεν μπορεί να παρέμβει αφού τότε το νοσοκομείο είναι, τότε φιλανθρωπικό ίδρυμα, αλλά φέρνει απεργοσπάστες φαντάρους που αντικαθιστούν τις νοσοκόμες, και η δεύτερη με πιέσεις και απειλές μέχρι και από καθηγητές γιατρούς.
Όμως, οι μαχητικές νοσοκόμες όχι μόνο δεν εγκαταλείπουν τη μάχη, αλλά αιφνιδιάζουν τους πάντες όταν κλείνονται στο οίκημα απαιτώντας λύση των αιτημάτων τους. Αντί απάντησης, η διοίκηση μέσω του διευθυντή του Δ.Σ του «Ευαγγελισμού» Δημαρά, ορίζει ημερομηνία μετά το πέρας της οποίας αν οι νοσοκόμες δεν έχουν επιστρέψει στις εργασίες τους, διαγράφονται από το μητρώο προσωπικού. Όταν αυτό συμβαίνει, τους απαγορεύει να δέχονται φαγητό από έξω, την επικοινωνία με τα σωματεία, και, μετά από λίγες ημέρες, τους κόβει και το ρεύμα… Παράλληλα, τους θέτει σε κατάσταση πολιορκίας, αφού έξω από το χώρο βρίσκονται «σμήνη χωροφυλάκων οίτινες δεν επιτρέπουν στο προεδρείο του Συνδέσμου των νοσοκόμων να τας τροφοδοτήσει, ούτε εις κανέναν να πλησιάσει».
Ένα μήνα μετά την έναρξή της, πλέον η απεργία επεκτείνεται σε Δημοτικό Νοσοκομείο Αθηνών και Οφθαλμιατρείο, ενώ το Εργατικό Κέντρο Αθηνών ζητά από την Ομοσπονδία Ηλεκτρισμού Ηλεκτροκινήσεως και Φωταερίου «…να παύσει γενικώς η παροχή του ρεύματος εις όλον το ίδρυμα εάν δεν ήθελε δοθεί φωτισμός στους απεργούς». Τελικός απολογισμός αυτής της απίστευτης ιστορίας ; Οι νοσοκόμες δεν απολύονται, και κάποια ψιχία των αιτημάτων τους γίνονται δεκτά…
Πηγή: eleftherostypos