Άγιον Όρος Άθω: Ξημερώνοντας της Θεοπρομήτορος Άννης…

Σε κάποιες δορυφορικές λήψεις νυχτερινών φωτογραφιών της Αθωνικής χερσονήσου (https://antexoume.wordpress.com/2013/01/11/πως-φαίνεται-το-βράδυ-το-αγιον-όρος-από/), το Άγιο Βουνό των καλογήρων φαίνεται σαν νά’ναι βυθισμένο στο σκοτάδι ενός αμέριμνου ύπνου… και στη σιωπή μιας αδιάφορης αδράνειας…, ενώ ο κόσμος όλος, γύρω από τον Άθω, φαντάζει -από την τεχνητή φωτοχυσία- [1] λαμπρός, ζωντανός και δραστήριος… καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας! Αλήθεια, πόσο απατηλό…

Γιατί, ακριβώς αυτές τις μεσονύκτιες και μεταμεσονύκτιες ώρες, όταν όλος ο κόσμος κοιμάται βαθιά (κι’ ας φαίνεται από το διάστημα, κατ’ επίφαση φωταγωγημένος, σαν… Χριστουγεννιάτικο δένδρο!), τ’ ‘Αγιονόρι’ στο σύνολό του -απ’ το μεγαλύτερο μοναστήρι μέχρι το μικρότερο ασκηταριό- ξαγρυπνά προσευχόμενο, με φιλόθεη λατρεία και φιλάνθρωπη αγωνία (κι’ ας δείχνει ‘σβησμένο’ από την απουσία της ΔΕΗ…), σφύζοντας από ασίγαστη λατρευτική δραστηριότητα και έντονη πνευματική ζωή…!

Λατρεία του Θεού ολόκαρδη, ολονύκτια/μεσονύκτια/μεταμεσονύκτια/εωθινή/ορθρινή… και κάπου λίγο πριν το χάραμα της νέας ημέρας, οι κατά τόπους πραείες φωνές των Λειτουργών, να παιανίζουν εισαγωγικά το «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…», σημαίνοντας την έναρξη του Μυστηρίου των Μυστηρίων, της Θείας Λειτουργίας, σε κάθε μοναστήρι, σε κάθε ησυχαστήριο, σε κάθε ασκηταριό της Αθωνικής ερημιάς…, ενώνοντας τους μεμονωμένους στεναγμούς και τα δάκρυα των προσευχομένων Μοναχών σε μια διάπυρη ικεσία παννύχιας κραυγής προς τον ουρανό «υπέρ παντός του κόσμου…»!

Καλό Δεκαπενταύγουστο!

Ένας ο ΚΑΚΟγηρος…
από το Άγιο Βουνό των ΚΑΛΟγήρων
———————————
[1] «Ήταν φώτα… χίλια φώτα… μα δεν ήτανε ΤΟ ΦΩΣ!…» (Γ. Βερίτης)