Άγιον Όρος Άθω: Ξημερώνοντας, μές στου Μάη την δροσιά…

Όμορφή μου Πεταλούδα…!

Αν και το -πολυαγαπημένο μου!- παιδικό τραγούδι της Πεταλούδας (https://www.youtube.com/watch?v=KiehFXeDYGM) μιλάει για «Του Απρίλη τη δροσιά…», τί Απρίλιος… τί Μάϊος…! Αμφότεροι μοσχοβολούν και θέλγουν Εαρινά…, περνώντας σε όλους (ανάλογα με τις “δέκτες” που έχουμε ανοιχτούς) δύο μηνύματα…

α) Στους μεν απρόσεκτους ακροατές: την βιασύνη και σπουδή για… αμέριμνη και αδιάφορη απόλαυση της περιρρέουσας ομορφιάς, χωρίς έγνοιες για την επερχόμενη παρακμή της… και δίχως “φραγμούς” στην κατατρύγηση του ευκαιριακού πλεονασμού!…

β) Στους δε προσεκτικούς ακροατές: την σύνεση και σοβαρότητα για… φιλόπονη, προνοητική και αποταμιευτική διαχείριση του νυν περιρρέοντος Κάλλους και της προσφερόμενης αφθονίας του, χωρίς “εκπτώσεις” στην ένθεη δοξολογική κι’ ευχαριστιακή απόλαυση!…

Μια πεταλούδα, λοιπόν, «τρέχει μέσ στ’ Απρίλη τη δροσιά…» για να μαζέψει νέκταρ ανθέων, «όσο η φύση λουλουδίζει κι’ όσο έχει τον καιρό…», προτού να βαρυ-χειμωνιάσει… και φυλλοβολήσουν τα πράσινα δένδρα… κι’ απανθίσουν τα πολύχρωμα λουλούδια, κι’ έρθει η Χειμωνιάτικη παγωνιά… και σκεπαστεί η γη από τα χιόνια…!

«Ένα όνειρο η ζωή μας που θα σβήσει μιαν αυγή

και χαρά σε όποιον προλάβει απ’ τον λήθαργο να βγεί…

Οι χαρές της γης διαβαίνουν μαραμένα γιασεμιά…

Την χαρά θα βρεις μονάχα στου Θεού την αγκαλιά!»

Ας εμβαθύνουμε στα υπέροχα νοήματα των στίχων:

Όμορφη μου πεταλούδα

με τα διάφανα φτερά

βιαστική πες μου που τρέχεις

μες στ’ Απρίλη τη δροσιά…;

Απ’ το γιασεμί στο ρόδο

κι’ απ’ τον κρίνο στον πανσέ

κι’ απ’ την κίτρινη βιολέτα

στον σεμνό τον μενεξέ…

Υπερήφανα διαβαίνεις

και τα γλυκοχαιρετάς

την καρδούλα τους σιμώνεις

και το μέλι τους ρουφάς.

Τρέχω, βιάζομαι, πηγαίνω

την ζωή μου να χαρώ

Όσο η φύση λουλουδίζει

κι’ όσο έχω τον καιρό…

Αύριο θα χειμωνιάσει

κι’ ο ανήμερος βοριάς

τα λουλούδια θα σαρώσει

και τα φύλλα μονομιάς…

Ένα όνειρο η ζωή μας

που θα σβήσει μιαν αυγή

και χαρά σε όποιον προλάβει

απ’ τον λήθαργο να βγεί…

Οι χαρές της γης διαβαίνουν

μαραμένα γιασεμιά…

Την χαρά θα βρεις μονάχα

στου Θεού την αγκαλιά!

Ένας ΚΑΚΟγηρος…

από το Άγιο Βουνό των ΚΑΛΟγήρων

————————

Υστερόγραφο:

Επειδή κάποιοι (ελάχιστοι) φίλοι, εκ των πολλών παραληπτών των ως άνω Αθωνικών φληναφημάτων μου, έχουν ΕΝΟΧΛΗΘΕΙ από την “υπογραφή” του υπογραφομένου… αιτούμαι ταπεινά να με αμνηστεύσουν, και τους παρακαλώ θερμά να συγκαταβούν στην ειλικρινή αυτή “αυτοπροσδιοριστική” μου αίσθηση: μια ταπεινή αυτοσυνειδησία, που είναι απόρροια 40 ετών καλογερικής ζωής…