Έψαχνα δεκαετίες τώρα να βρω, ποιοι είναι οι εχθροί μου πατέρα και δεν τους έβρισκα. Έφερα πολλές φορές στην μνήμη μου σε όλα τα στενά, τους δρόμους που περπατήσαμε και τα σοκάκια. Ανθρώπους που ανταμώσαμε, ανθρώπους που ζήσαμε μαζί, που περάσαμε χρόνια μαζί τους, αλλά εχθρούς δεν βρήκα πουθενά.
Σε θυμάμαι όμως από μικρό παιδί πάντοτε να λες «δεν έχω χρόνο». Σε θυμάμαι από μικρό παιδί να λες, εγώ μόνος μου θ’ αλλάξω τον κόσμο; Σε θυμάμαι να λες μην μιλάς, είναι πολλοί οι εχθροί μας! Κι αναρωτιόμουν πατέρα ποιοι είναι οι εχθροί μας και γιατί να μας μισούν, αφού δεν κάναμε ποτέ κακό σε κανέναν!
Σε θυμάμαι ακόμη, να κάθεσαι όπως πάντα στον καναπέ και να κάνεις κριτική στους άλλους. Γιατί οι άλλοι δεν βγαίνουν στους δρόμους; Γιατί οι άλλοι δεν κάνουν τίποτα; Γιατί οι άλλοι δεν κάνουν επανάσταση; Πάντοτε φταίγανε οι άλλοι για σένα πατέρα, οι άλλοι, ποτέ εσύ.
Σε θυμάμαι ακόμη, ότι ποτέ δεν πήγες στην ζωή σου να ψηφίσεις… Κανείς δεν ήταν άξιος για σένα ώστε να πάρει την ψήφο σου. Δεν έδειξες ποτέ ανδρεία να τολμήσεις και να πεις, ναι, έκανα και λάθος. Αργότερα πατέρα μεγαλώνοντας, έψαχνα τις απαντήσεις στα βιβλία, πολλά βιβλία πατέρα, με ήρωες και ανθρώπους που άλλαξαν τον κόσμο, ψάχνοντας ίσως τον ιδανικό πατέρα που ποτέ δεν είχα.
Είδα κάποτε τις φράσεις «έχω ένα όνειρο» του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, και διαβάζοντάς το έκλαιγα σαν μικρό παιδί πατέρα. Έκλαιγα γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω, πώς είναι να έχεις ένα όνειρο;
Αργότερα διάβασα για τον Τσε Γκεβάρα. Και πάλι έκλαιγα, έκλαιγα πατέρα γιατί και πάλι δεν μπορούσα να καταλάβω, πώς είναι να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει! Ζήλευα πατέρα και ήθελα να τους μοιάζεις! Ήξερα ότι μπορούσες, ήξερα ότι εάν ήθελες θα έκανες περισσότερα, ήξερα ότι ήσουν ικανός για τα πάντα και άλλωστε, ήσουνα ο πρώτος και μεγαλύτερος ήρωάς μου.
Σαν μικρό παιδί ήσουν για μένα ο αρχηγός, ο ηγέτης, ο θεός μου πατέρα. Κάθε σου βήμα ήταν για μένα μια έμπνευση, ένα θαύμα, μια διαδρομή στο άπειρο πατέρα. Ακόμη θαύμαζα κι εκείνη την σκιά σου! Ακόμη κι αυτήν είχε μιαν αρχοντιά, μια μεγαλοπρέπεια που άγγιζε τα σύμπαντα πατέρα. Κι όμως εσένα δεν σε άγγιξα. Κι όμως δεν υπήρξα σχεδόν ποτέ για σένα. Υπήρχα πάντοτε στην σκιά σου πατέρα περιμένοντας λίγο φως, λίγο περισσότερο φως αλλά αδιαφόρησες.
Αργότερα διάβασα τον Καζαντζάκη που είπε: Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω. Όμως δεν μου δίδαξες ποτέ τι είναι ευθύνη πατέρα, χρόνια περίμενα να μου την διδάξεις και ακόμη…
Περίμενα να μου διδάξεις να έχω ένα όνειρο
Περίμενα να με μάθεις να αγωνίζομαι για τις ιδέες μου, για τις ελευθερίες μου.
Περίμενα να μου διδάξεις το να έχω έναν σκοπό πατέρα.
Περίμενα να μου διδάξεις την αμφιβολία και την αμφισβήτηση πατέρα.
Να με μάθεις να σκέφτομαι, να γίνω ώριμος πολίτης…
Να μην αφήσεις κανέναν να με παρασύρει, να μην πιστεύω στα λόγια αλλά στις πράξεις
Αντίθετα εσύ…
Άφησες να μιλούν για ηθική οι ανήθικοι.
Άφησες να μιλούν για ελευθερία οι δεσμώτες.
Άφησες να μιλούν για λογική οι παράλογοι.
Άφησες να μιλούν για την υγεία οι άρρωστοι.
Άφησες να μιλούν για την ατομική ευθύνη οι ανεύθυνοι.
Άφησες να μιλούν για τον νόμο οι παράνομοι.
Άφησες να μιλούν για τα ιδεώδη και ιδανικά οι αλήτες πατέρα.
Ναι πατέρα οι αλήτες, κι αν δεν ήθελες ν’ αλλάξεις τον κόσμο εσύ, θα μπορούσες τουλάχιστον ν’ αλλάξεις εμένα. Ήσουνα τα πάντα για μένα πατέρα, όμως γιατί;
Γιατί αδιαφόρησες τόσο πολύ για μένα πατέρα;
Γιατί άφησες να μου κλέψουν τα όνειρα;
Γιατί επέτρεψες να καταστρέψουν τις ελπίδες μου;
Γιατί με οδήγησες στην ανέχεια πατέρα;
Γιατί με άφησες να πεινάω πατέρα;
Γιατί μου δώρισες την παράνοια και την απόγνωση πατέρα;
Γιατί τελικά πατέρα, με μίσησες τόσο πολύ;
Γιατί πατέρα, όλα αυτά δεν λέγονται τελικά αγάπη!
Όσο κι αν σε αγάπησα πατέρα, τόσο ακόμη περισσότερο κατάλαβα ότι πάντοτε, εσύ ήσουν ο εχθρός μου… Διάβασα κάποτε την φράση «Άχθος Αρούρης», ναι, βάρος της γης πατέρα όπως ακριβώς είναι και τα ποντίκια κι αναρωτιόμουνα, γιατί άραγε γεννήθηκες και γιατί συνέχιζες να υπάρχεις! Το ίδιο ισχύει πλέον και για μένα πατέρα.
Κι αυτά πατέρα, είναι τα τελευταία λόγια της ζωής μου που διαβάζεις σε αυτό το γράμμα. Φεύγω πατέρα, φεύγω με ένα μεγάλο γιατί;
Γιατί πατέρα…
Όμως… όμως πατέρα την τελευταία στιγμή κατάλαβα ότι τελικά μου δίδαξες πολλά και ναι, φεύγω, αλλά όχι από την ζωή αλλά από κοντά σου. Σε συγχωρώ πατέρα αλλά δεν θα κάνω το ίδιο με σένα, θα ζήσω την ζωή που μου αξίζει να ζήσω. Θα βρω τον σκοπό που γεννήθηκα, θα τον βρω πατέρα, αξίζει τον κόπο και μετά… μετά να τον χαρίσω στον κόσμο, έτσι πρέπει. Δεν γεννήθηκα για να είμαι κριτής σε έναν καναπέ πατέρα, δεν γεννήθηκα για να είμαι αδιάφορος πολίτης, δεν γεννήθηκα για να ρίχνω τις ευθύνες στους άλλους, δεν γεννήθηκα για να είμαι δειλός, δεν γεννήθηκα για να είμαι «Άχθος Αρούρης» πατέρα.
Θ’ αλλάξω πόλη, θ’ αλλάξω χώρα, θ’ αλλάξω πλανήτη αν χρειαστεί…
Αρκεί να έχω έναν λόγο για να ζω πατέρα.
Αρκεί να έχω έναν σκοπό πατέρα.
Κι ας είμαι μόνος μου, εγώ θα τον αλλάξω κι εάν δεν τον αλλάξω, εγώ θα φταίω.
Και στο τέλος – τέλος, αχ βρε πατέρα… αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει. Άκου λοιπόν πατέρα…
Εγώ ποτέ δεν θα δώσω το δικαίωμα στα παιδιά μου να πούνε:
Τι έκανες εσύ πατέρα, για να κάνεις τον κόσμο λίγο καλύτερο;
—————————————————————
Κυριάκος Κυτούδης
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ:
Υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το Παγκόσμιο έργο του «Ελιαμιάδα»
Διδάκτωρ ποίησης της Διεθνούς Ακαδημίας Τέχνης, & του Παγκόσμιου Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού «Έλξευσις».
Πρόεδρος του Παγκόσμιου Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού «Έλξευσις».
Εργογραφία: Ποίηση – Πεζογραφία – Θεατρικά έργα
Μέλος, της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών,της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου, του World Poets Society (W.P.S.) και άλλων.
Η προσφορά του στον ελληνικό πολιτισμό, τα γράμματα και τις τέχνες είναι πολυετής καθώς, εκτός από την συγγραφή επί σειρά ετών διοργανώνει, συντονίζει και παρουσιάζει πολιτιστικές εκδηλώσεις, αφιερώματα σε μεγάλους ποιητές, μουσικοποιητικές παρουσιάσεις λογοτεχνικών έργων, μουσικοποιητικές παραστάσεις σε διαλέκτους και γλωσσικά ιδιώματα όπως: Κρητική λογοτεχνία και ποίηση – Κυπριακή λογοτεχνία – Λογοτεχνία και Ποντιακή ποίηση – Ποίηση των Ρομάνι – Ποίηση στην Βυζαντινή & Λόγιο γραμματεία – Αρχαία Ελληνική ποίηση κα., θεατρικές παραστάσεις, και στο ρεμπέτικο γλωσσικό ιδίωμα κ.α. Σημειωτέον είναι, πως όλες οι εκδηλώσεις του έχουν φιλανθρωπικό χαρακτήρα καθώς όλα τα έσοδα, πηγαίνουν προς οικονομική ενίσχυση ευαγών ιδρυμάτων.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ:
Στρατηγικός Σύμβουλος του Προέδρου του κόμματος ΕΝΩΝΩ κ Νικολάου Μαυραγάνη
Κοινοτάρχης – Τομεάρχης πολιτισμού του κόμματος
Υποψήφιος βουλευτής Μαγνησίας Βόλου
email: k.kytoudis@gmail.com