Ιστορίες Χορού: Λόγια σπουδαίων ανθρώπων για τον χορό και την μουσική

του Γιάννη Ι.Μεγαλακάκη*

«Όταν χορεύεις μαζί με κάποιον ποτέ δε χάνεται αυτό το παιχνίδι αποπλάνησης – πάθους.
Όταν χορεύεις μόνος (ή μόνη) προσπαθείς να αποπλανήσεις και να ερωτευτείς το κοινό».
Cristina Hoyos
(Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας σκηνής flamenco)

«Ο χορός είναι η Μητέρα Τέχνη που ζει μέσα στο χρόνο και στο χώρο.
Η πιο ολοκληρωμένη τέχνη που εκφράζει συγχρόνως τον ψυχικό, τον πνευματικό και τον υλικό κόσμο».
Kurt Sacks
(Ιστοριογράφος του χορού)

«Ο χορός είναι όπως η ανάσα. Οταν ένα μικρό παιδί πρωτοσταθεί στα πόδια του, θα χορέψει.
Οι άνθρωποι είναι γεννημένοι για να χορεύουν».
Μορίς Μπεζάρ
(Ένας μεγάλος σοφός του χορού,ο χορευτής,ο χορογράφος,ο δάσκαλος.Ενας από τους σημαντικότερους δημιουργούς της εποχής μας.Ο ιδρυτής των «Μπαλέτων του 20ού αιώνα».)

«Το σώμα είναι ένα μουσείο αναμνήσεων που εξελίσσεται σε χορευτικό λεξιλόγιο»
Άκραμ Καν
(Χορογράφος μετρ του ινδικού χορού αλλά και μία από τις δυνάμεις του σύγχρονου χορού.)

«Ο χορός είναι το τραγούδι του κορμιού. Είτε χαράς είτε πόνου»
Martha Graham
(Οι χορογραφίες της Μartha Graham και η τεχνική σύγχρονου χορού Martha Graham ως απόρροια αυτών των χορογραφιών, που αποτέλεσαν το θεμέλιο του μοντερνισμού στην τέχνη διεθνώς, αποτελούν την βασική σπουδή για να καταφέρει ο χορευτής, ο ηθοποιός, ο τραγουδιστής να ωριμάσει σωματικά.)

Στις 19 Ιανουαρίου 1919 ο Βασλάβ Νιζίνσκι έδωσε σε ηλικία 29 ετών το τελευταίο του ρεσιτάλ χορού. Αφού κάθισε σιωπηλός επί μισή ώρα μπροστά στους θεατές, ξεδίπλωσε δύο υφάσματα σε σχήμα σταυρού. «Τώρα θα σας χορέψω τον πόλεμο… Τον πόλεμο τον οποίο δεν εμποδίσατε», είπε και ξέσπασε σ’ ένα βίαιο, αυτοσχέδιο σόλο.
Βασλάβ Νιζίνσκι
(ο κορυφαίος χορευτής του 20ού αιώνα)

«Εάν μία παράδοση δεν έχει συνέχεια,είναι μία παράδοση που αφορά μόνο το παρελθόν και στην σημερινή εποχή φαίνεται γραφική και τότε σταματάει να είναι ζωντανή.»
Πολύδωρος Αεράκης ( Μωησής )
Ζωγράφος από τα Ανώγεια Μυλοποτάμου

«Πολλές φορές το καλό δεν το γνωρίζω.
Παιδεύομαι για το πιο καλό.
Πίσω απο καλό κρύβεται ένα καλύτερο.Δεν μένω ικανοποιημένος όσα κι αν ξέρω.
Να μην είμαστε στάσιμοι.Να μην αντιγράφουμε ο ένας τον άλλο.
Αυτό θα πεί πλούτος. Έτσι προχωράμε μπροστά»
Νικηφόρος Σηφακάκης
(Ο αείμνηστος οργανοποιός και στοχαστής από τον Θρόνο Αμαρίου στο Ρέθυμνο)

«Όταν χορεύω ανακαλύπτω ότι έχω πόδια.Είναι η στιγμή που έρχομαι σε επαφή με την γή.
Η μουσική βγαίνει μέσα απο τη γή και αντανακλά στις φτέρνες των ποδιών μου.
Χορεύουμε γιατί ο πόνος είναι ακίνητος.
Όταν χορεύω η ψυχή μου είναι ευτυχισμένη.
Η ψυχή χορεύει και τα πόδια κάνουν τα βήματα.
Είμαι ένας θεατής στης ψυχής μου την ευτυχία.»
Αριστείδης Χαιρέτης (Γυαλάφτης)
(Σπουδαίος μαντιναδολόγος από τα Ανώγεια Μυλοποτάμου)

«Αν νομίζουμε η παράδοση ότι είναι ένα χρονοντούλαπο και τίποτε άλλο,τότε πρέπει να μιλούμε για νεκροταφείο,όχι για παράδοση»
Παπα-Άγγελος Ψιλλάκης
(Ο αείμνηστος εφημέριος του ιερού ναού του αγίου Χαραλάμπους στα Λενταριανά (συνοικία των Χανίων) με σφακιανή καταγωγή, ο οποίος ανέπτυξε μεγάλο κοινωνικό έργο στην περιοχή.
Ασχολήθηκε όμως συστηματικά και με το ριζίτικο τραγούδι.)

«Εμένα μ’αρέσει ο χορευτής να χορεύει σεμνά και να κάνει βήματα εδικά του…»
Γιώργος Λουλάκης (Γιαχνής)
(Μερακλής λυράρης από την Εθιά Ηρακλείου)

«Μικροί παίζουμε, χορεύουμε όταν είμαστε ώριμοι»
Χαρίλαος Παπαδάκης
(Μουσικός από την Βασιλική Ιεράπετρας)

*Ιστορίες Χορού
του Γιάννη Ι. Μεγαλακάκη
Ερευνητής – Δάσκαλος κρητικών χορών
gmegal@hotmail.com